„Wat een rommel”, moppert dakloze Folkert (39) als hij tientallen achtergelaten pindadoppen in het oog krijgt. Driftig begint hij met zijn stok in het afval te prikken. „Je kunt beter een bezem gebruiken”, helpt zijn collega Arend (55). Helaas hebben ze die nou juist niet meegenomen.De mannen doen mee aan een arbeidsproject van de gemeente. Dagelijks gaan zes daklozen in ploegjes de binnenstad in. Voor een maaltijd en 2,50 euro per uur maken ze banken, verkeersborden en afvalbakken schoon. Ook wieden en schoffelen ze plantsoenen, ruimen zwerfvuil op en verwijderen graffiti.

De klussendienst is onderdeel van een groter project. Vorig jaar september besloot de gemeente 120 arbeidsplaatsen te scheppen voor Amersfoorters die via de normale kanalen nauwelijks kans maken op een baan. Daarvan zijn dertig plaatsen beschikbaar voor dak- en thuislozen. Sinds twee weken zijn de eerste zes daklozen aan het werk.

René Slotboom, een van de coördinatoren van het arbeidsproject, is enthousiast. „Vorig jaar zomer zijn we begonnen met een eenmalige schoonmaakactie in de stad. Dat is zo goed bevallen, dat we het project nu structureel invoeren. Dak- en thuislozen hangen minder doelloos rond op straat. Hierdoor hebben ze dus minder tijd om overlast te veroorzaken of te stelen. Bovendien knapt de binnenstad op van de werkzaamheden. De mannen zelf zijn ook tevreden. Ze hebben weer een doel en het voelt goed om te werken voor hun geld.”

Slotboom heeft ook een particulier klusbedrijf voor daklozen opgericht. „Amersfoorters kunnen bellen als ze een klus te doen hebben. Dat kan bestaan uit bijvoorbeeld het onderhouden van de tuin, kleine verhuizingen of het witten van een plafond. Als mensen ’s morgens bellen, kan ik diezelfde middag nog een team sturen.”

Hij merkt dat inwoners soms sceptisch tegen de klussendienst aankijken. Dat is volgens hem niet terecht. „Wij staan garant voor alle mensen die wij aan het werk zetten. Het zijn geen criminelen, zonder meer niet.”

Deze middag zijn de daklozen te vinden in plantsoen Monnikendam, achter de verslaafdenopvang. „Sommige gebruikers slapen hier ’s nachts, dus het is op deze plek vaak een rotzooi”, zegt Folkert. Ondertussen prikt hij een bierblikje aan zijn stok. Hij vindt het lekker om weer te werken. „Voorheen hosselde ik maar wat. Ik stal spulletjes en verkocht die weer door. Op deze manier verdien ik structureel een aardig zakcentje. Daar kan ik iets extra’s voor kopen, bijvoorbeeld een flesje drank of een pakje shag.”

Ook Arend is in zijn sas dat hij weer werk heeft. „Het gaat me niet zo om het geld dat ik ermee verdien, maar om weer arbeidsdiscipline op te doen. Bovendien ben ik een echt buitenmens. Dit werk is voor mij een soort therapie.”