„Halleluja. Praise the Lord!” Een Congolese voorganger van een pinkstergemeente in de Amsterdamse Bijlmer uit zijn bewondering voor de monumentale Handelingenkamer; vier verdiepingen hoog is deze voormalige bibliotheek in het voormalige ministerie van Justitie. Door de glas-in-loodramen in het dak en de doorzichtige gietijzeren trappen en balustraden valt het licht tot op de begane grond. „Ach. Net een IKEA-constructie”, relativeert de beheerder van de bibliotheek. De voorganger glimlacht, hij snapt het. „Hollanders: altijd nuchter.”Initiatiefnemer CDA-Kamerlid Ferrier had gehoopt op twintig voorgangers, dertig misschien, maar daarmee zou het wel ophouden. Niet dus. Het werd een massabijeenkomst: ongeveer 200 voorgangers van migrantenkamers zwierven woensdag door de gebouwen van de Tweede Kamer. Ferrier was dik tevreden. En trots.

Het doel is om de leergierige christenmigranten te „informeren” over de Nederlandse democratie. Bovendien wil Ferrier, zelf jarenlang actief voor een organisatie van christenmigranten, „luisteren naar hun problemen.” Haar CDA-collega’s weten nog veel te weinig over deze vergeten groep. In het debat over integratie gaat de meeste aandacht uit naar moslims. Deze bijeenkomst, die de start is van bezoekprogramma van CDA’ers aan migrantenkerken, moet dat rechtzetten.

In groepjes van 25 krijgen ze een rondleiding. Het is een bont gezelschap: van leiders vanuit de Indonesische kerk tot Ethiopiërs en Ghanezen, van Surinamers tot Irakezen. Ferrier laat hen haar eigen stoel in de fractiekamer van het CDA zien.

„Komt de premier ook elke week?” vraagt een voorganger. „Nee?” Met grote ogen: „Maar hij is toch van het CDA?” Het Kamerlid grijpt dankbaar de kans om een lesje staatsrecht te geven. „Ik zit in de fractie, en wij als parlement controleren de regering.”

Rev. Nana, de uit Ghana afkomstige voorganger van een Rotterdamse pinkstergemeente, hoopt dat de regering iets kan doen voor zijn kerk. Elke week komen ze met zo’n 100, soms 200 migranten samen in een rooms-katholiek kerkgebouw. Maar de huur van het gebouw is hoog, erg hoog. „We kunnen dat niet meer betalen. Het bestaan van onze kerk is in gevaar.” Rev. Nana, in wit gewaad met lichtblauwe bloemen en met goudkleurige ketting om de hals, praat op gedempte maar besliste toon: „Wij bidden en vasten al zes jaar voor de regering.”

Hij is niet de enige met een huisvestingsprobleem. Het is de grootste zorg voor de voorgangers, zo blijkt uit een gesprek met CDA-fractieleden in de oude Tweede Kamer. „Wij doen ons best”, beloven de parlementariërs.

Plotseling draaien de hoofden van de 200 voorgangers van de Kamerleden weg, de minister-president komt binnen; ze herkennen hem. Balkenende had gehoopt stilletjes te kunnen aanschuiven. Maar de migranten gaan massaal staan en klappen. „Halleluja.”

„Excuses voor de ruwe storing”, zegt de premier. „Niets is zo vervelend als een prettig gesprek wordt onderbroken door zo’n bobo.” Gelach. Balkenende vertelt over zijn inspiratie: „Ik zeg het ronduit. Ik zou mijn werk als minister-president niet kunnen doen zonder mijn geloof.” Luid applaus. „Elk mens is naar Gods beeld geschapen, en elk mens mag in de samenleving meedoen.”

Balkenende krijgt niet veel rust als hij plaatsneemt op de voorste rij. Een voor een gaan ze naast hem zitten, anderen maken foto’s met hun mobieltje. Naar de Kamerleden wordt nauwelijks nog geluisterd. Balkenende neemt zelf maar weer even de microfoon: „Vanaf nu 5 euro per foto.”

Tweehonderd enthousiaste voorgangers, 850.000 christenmigranten, in principe toch al snel goed voor zo’n tien zetels in de Kamer. De ChristenUnie aasde bij de afgelopen gemeenteraadsverkiezingen op de christenmigranten. Is dit een verkiezingsstunt van het CDA? Kamerlid Ferrier ontkent dat. „Deze mensen laten hun stem echt niet kopen. Onderschat ze niet.”

Het moment is nu gewoon gekomen, zegt Ferrier. „In de beginperiode zijn migranten vooral bezig met overleven. Pas na verloop van jaren komen de politieke vragen. Ik heb gemerkt dat ze nu behoefte krijgen aan informatie over ons parlementair bestel. Het is een ongeziene groep in de samenleving, en dat moet veranderen. Prima als de ChristenUnie ook aandacht voor ze heeft, prachtig zelfs.”