Oranje, groene en rode letters op de gevel van Bevrijdingsweg 14 en 16 geven aan dat hier de coffeeshops Roots en Oase zijn gevestigd. De wietlucht is duidelijk te ruiken. Een brede kerel zorgt ervoor dat ongewenste bezoekers op een afstand blijven. Auto’s met Nederlandse en Duitse kentekens staan in de rij om het parkeerterrein op te rijden. Vanuit de richting van het spoor sjokken enkele haveloze mannen richting de hasjcafés.De bezoekers zijn met name mannen tussen de 20 en de 45 jaar. Er komt slechts zo nu en dan een vrouw. Wie op een willekeurige plaats op de Bevrijdingsweg loopt, ziet meteen wie Roots en Oase als doel heeft. De gebruikers zien er over het algemeen ongezond uit. Ze hebben duidelijk niets anders te zoeken aan een weg met enkel wat nettere huizen, een rijtje panden die zijn omgeven met dichte begroeiing en een bedrijventerrein.

Velen van hen komen met de trein. Ze stappen uit op het wat naargeestig aandoende station van het Duitse Kaldenkirchen en lopen dan de laatste 1 of 2 kilometer naar de coffeeshops, om vervolgens een shagje draaiend weer terug te keren.

Een al wat oudere medewerker van een bekabelingsbedrijf die bij het spoor bezig is, ziet de gebruikers de hele dag door langskomen. Sommigen lopen zelfs naast het spoor. „Die lui storen ons met niks”, klinkt het in het Limburgs, „maar ze mogen niet langs het spoor lopen. Dat mogen wij zelfs niet.” Even later wordt zijn collega aangesproken door een verwarde man. De ogen en de houding van de fietser wekken sterk de indruk hij zwaar onder invloed van drugs is.

Even verderop rijdt een surveillanceauto van de politie. Een woordvoerder van de politie Limburg-Noord zegt dat er vrijwel alleen standaardsurveillances worden gehouden. „Er zijn lichte vormen van overlast, waar wij bij ingrijpen.” Ook hij zegt dat er „wel eens langs het spoor wordt gelopen.” Geruchten dat de bezoekers tijdens hun wandeling regelmatig worden overvallen, kan hij niet bevestigen.

De bewoners van de Bevrijdingsweg zitten erg in hun maag met de situatie, zo geeft een omwonende aan. Ze wil niet met haar naam in de krant. Duidelijk is dat de situatie haar hoog zit. „Vooral wildplassen en rondhangen is erg vervelend. Jonge mensen mogen er niet naar binnen. Die wachten tot er ouderen langskomen, van wie ze de drugs kunnen kopen.” Het gebeurt bovendien regelmatig dat de gebruikers worden overvallen. Dat maakt de omgeving er ook niet veiliger op.

De coffeeshops, die samen in hetzelfde voormalige wegrestaurant zitten, zijn van één eigenaar. Hij heeft het goed bekeken: Venlo staat maximaal vijf locaties toe waar softdrugs mogen worden verhandeld. De baas van Roots en Oase heeft er al twee in beheer. Bovendien mag een coffeeshop maximaal 500 gram handelsvoorraad hebben, dus twee bedrijven onder één dak kunnen een kilo voorraad tegelijk aan. Volgens de gemeente heeft de eigenaar nog nooit de regels overtreden. „Maar hij zal wel voldoende voorraadplaatsen buiten zijn bedrijf hebben. Dat moet wel als er veel klanten komen”, aldus gemeentewoordvoerster Stefanie Tiggelaar.

De opmerkingen van burgemeester Bruls over de grote aantallen bezoekers betekenen volgens haar niet dat Bruls zich zorgen maakt. „Het is slechts een constatering dat de coffeeshops meer mensen lokken dan verwacht.” Wel wil de burgemeester dat de Nederlandse en de Duitse politie gezamenlijk de overlast gaan aanpakken.

Tiggelaar zegt dat er met zekere regelmaat overleg is met de Duitse gemeente Nettetal, waaronder Kaldenkirchen valt. „Formeel zeggen ze dat Nederland te liberaal is. Maar ze hebben wel begrip voor het Nederlandse standpunt.”

Nettetal is ook niet meteen aan te spreken op de overlast. Onduidelijk is namelijk waar de bezoekers precies vandaan komen. „Ze stappen weliswaar in Kaldenkirchen uit de trein, maar het is onbekend uit welke plaatsen ze komen.” Volgens Tiggelaar is „80 procent van de bezoekers Duitser.”

De bewoners van de Bevrijdingsweg zitten ondertussen met de gevolgen. „In Maastricht willen ze ook al een drugsboulevard aanleggen. Protesteren helpt niets, ook in Venlo niet.”