Ieder jaar worden meerdere kinderen uit Nederland ontvoerd. De slachtoffers verdwijnen vaak naar het buitenland. Ook worden vanuit andere landen kinderen tegen hun wil naar Nederland gebracht. De problematiek komt veelal voort uit gestrande huwelijken van allochtone ouders.De Stichting Gestolen Kinderen (SGK) zet zich in voor de slachtoffers van deze ontvoeringen of dreigende ontvoeringen. De gevallen zijn schrijnend, aldus SGK-woordvoerder Elly Kalsbeek. „Kinderen worden uit hun veilige omgeving gehaald, meegenomen naar het buitenland en daar door onbekenden opgevoed.”

De kwestie spitst zich toe op ouders en kinderen uit Arabische landen. De moeilijkheid is dat Nederland op dit gebied geen internationale verdragen heeft met deze landen, verklaart de SGK-woordvoerder, die tevens maatschappelijk werker is. „Nederland moet echter meer doen. Daar is de kwestie te serieus voor.”

De SGK en het ministerie verschillen over de exacte aantallen ontvoerde kinderen. In Egypte leven volgens Kalsbeek zeker 51 kinderen die door hun vader of moeder zijn ontvoerd, in Marokko 31 kinderen. Het ministerie zegt daarentegen in Egypte 12 gevallen in behandeling te hebben, in Marokko 2.

De SGK verwijt het ministerie de problematiek te bagatelliseren. „Als Justitie een ontvoeringszaak niet kan oplossen en het kind naar Nederland halen, dan sluiten zij de zaak. Terwijl het ontvoerde kind op dat moment nog gewoon ergens in het buitenland verblijft”, aldus Kalsbeek. „Sommige gevallen worden bureaucratisch uitgestuft.” Slechts 20 tot 25 procent zou te rugkomen. De stichting zegt zich te baseren op informatie van ouders.

Uit cijfers van het ministerie blijkt dat het aantal ontvoeringen sinds 2002 gestegen is van 58 naar 75. In 2005 zouden 105 kinderen naar het buitenland zijn ontvoerd.

Justitie zegt de getallen van de SGK niet te kennen. „Het ministerie maakt melding van zaken waarbij de hulp van de centrale overheid wordt ingeroepen”, aldus Wiebe Alkema. Het ministerie ontkent zaken te sluiten, voordat deze zijn opgelost.

SGK-woordvoerder Kalsbeek reageert furieus. „Dit slaat nergens op. Ik zou graag met het ministerie in debat gaan over de aantallen. Liefst publiekelijk. Ik kan de ouders van de kinderen meenemen. Minister Donner stelt de werkelijkheid veel te rooskleurig voor.”

De overheid laat gezinnen die te maken krijgen met een dreigende ontvoering in de kou staan, zegt Kalsbeek. De stichting kiest er daarom voor om hen -via burgerlijke ongehoorzaamheid- onder te laten duiken. „We hebben tientallen gezinnen in binnen- en buitenland ondergedoken zitten.”

Om de problemen aan te pakken, is met financiële steun van minister Donner het Centrum Internationale Kinderontvoering opgericht. Het ministerie verstrekt jaarlijks 350.000 euro subsidie. Deze instantie moet vanaf 1 juni alle informatie over kinderontvoeringen verzamelen en eventueel bemiddelen tussen ouders.

De Tweede Kamer bespreekt de kwestie volgende maand met minister Donner. Kamerleden hebben al gezegd opheldering te zullen vragen. Ook het uiteenlopen van de cijfers verbaast de politiek. „Nederland moet zich maximaal inzetten om deze kinderen terug te krijgen”, aldus PvdA-Kamerlid Timmer. „Het zijn Nederlandse burgers.”

Elly Kalsbeek krijgt „kromme tenen” van de opstelling van Donner. „We hebben het niet over appels en peren. Maar over kinderen.”