Wie oprichter Steve Jobs tegenwoordig voor een presentatie op een podium ziet verschijnen, zou zeggen dat hij nauwelijks is veranderd. Nog altijd die Levi’s-spijkerbroek, met het zwarte coltruitje en de New Balancesportschoenen. En nog altijd met dezelfde overtuiging de wereld te kunnen veranderen. Alsof de tijd drie decennia stil is blijven staan.Jobs begon Apple Computer op 1 april 1976 met zijn schoolvriend Steve Wozniak. Enkele jaren eerder hadden zij elkaar als echte buitenbeentjes gevonden in een gezamenlijke fascinatie: het bedenken en ontwerpen van geïntegreerde printplaten. Wat Jobs vroeg, kreeg de bijna vijf jaar oudere Wozniak voor elkaar. Een kleinere behuizing voor de printplaat? Woz knutselde net zolang tot er minder onderdelen nodig waren om hetzelfde resultaat te bereiken.

Van hun eerste computer, de Apple I, werden er ongeveer 200 gemaakt. Het ging hier niet om de eerste personal computers ter wereld, maar wel om exemplaren waar gebruikers weinig meer aan hoefden te knutselen om ze te laten samenwerken met toetsenbord en scherm. Het hobbyisme rond computers verdween daarmee naar de achtergrond.

Vooral Jobs had al vroeg door dat gebruiksgemak van doorslaggevend belang zou zijn. Bij zijn werknemers was hij door de vele eisen die hij aan de soft- en hardware stelde niet populair. Daarbuiten werd hij snel op een voetstuk gezet. Dit tot grote ergernis van Wozniak, die nauwelijks meer in het mediaspel leek voor te komen, maar zich achter de schermen in het zweet werkte om Jobs’ dromen werkelijkheid te maken.

Apple groeide in zijn eerste jaren enorm hard. De Apple II, die in 1977 op de markt kwam, zou met zijn geïntegreerde toetsenbord en gelikte behuizing tot de jaren negentig het voorbeeld vormen voor de computerindustrie. Hoewel de onderneming een chronisch gebrek aan geld had om onderdelen te financieren, werd de computer omarmd door de massa. Toen Apple in 1980 een beursnotering vroeg, brak er goudkoorts uit. Sinds de beursgang van het autoconcern Ford in de jaren vijftig waren aandelen niet meer zo vaak overschreven.

De beursgang paste bij de professionalisering van Apple. Drie jaar later besloten Jobs en Wozniak dat daar ook een door de wol geverfde topman bij paste. Van PepsiCo kwam John Sculley over, maar hij bleek geen gelukkige keuze. Wozniak voelde zich in 1985 niet meer thuis bij zijn alsmaar uitdijende geesteskind en vertrok. De eigenzinnige Jobs werd even later de deur uitgewerkt bij een grote reorganisatie die nodig was om verliezen te boven te komen.

Apple zou tussen 1985 en 1997 zware jaren beleven. Terwijl Wozniak zich stortte op de ontwikkeling van de eerste universele afstandsbediening voor de televisie en Jobs werkte aan een nieuwe computeronderneming, had Apple grote moeite zich staande te houden. De neergang verliep bijna synchroon met de opkomst van Microsoft. Andere computerbouwers rukten op met de besturingssoftware uit Seattle en snoepten steeds meer marktaandeel van Apple af. In 1994 was de onderneming nagenoeg failliet. Twee jaar later volgde de grote triomf voor Jobs. Apple kocht zijn computeronderneming NeXT. De topman stond een jaar later weer aan het roer.

De grootste verdienste van Jobs is dat hij van Apple sinds zijn terugkeer weer een innoverend bedrijf heeft gemaakt, gelijk aan de eerste jaren van Apple Computer. Een eerste bewijs waren de kleurrijke iMacs, die hij in 1998 introduceerde, drie jaar later volgde de grote klapper met de iPod. Het succes van deze fraai vormgegeven digitale muziekspeler, en de wereld die Apple daaromheen aan het bouwen is, maakt misschien wel een grote verandering noodzakelijk: het schrappen van Computer uit de naam.