De goot ziet er uit als een enorm aquarium met aan één kant een oplopende helling (de kust) en aan de andere kant een schot. Door het schot omhoog te trekken, komt een grote hoeveelheid water vrij die door de bak stroomt tot aan de nagebootste kust. Door veranderingen aan te brengen in bijvoorbeeld de structuur van de bodem of de stroming van het water kunnen studenten met eigen ogen zien wat dat in de praktijk teweeg brengt.Docentonderzoeker Maarten Kleinhans was nauw betrokken bij de ontwikkeling van de goot. „Het is voor studenten geweldig om nu eindelijk met proefjes dingen te zien gebeuren die ze eigenlijk alleen maar kennen vanuit formules en computermodellen. Maar ook voor onderzoekers is de goot uniek, omdat we hier stroming, golven en zand hebben gecombineerd in één bak. Voorheen moest ik altijd naar het buitenland, omdat zo’n gecombineerde goot in Nederland ontbrak".

Wiecher Bax (22) is vierdejaars student fysische geografie en heeft al een keer een proef mogen doen in de ’Grote Gids Goot’. „Ik heb een tsunami nagebootst en gemeten hoe groot hij is, hoe lang hij erover doet om de kust te bereiken en waar hij breekt. Ik heb al mijn metingen vergeleken met de formules uit het boek. Dan zie je dat alles klopt en dat is hartstikke leuk".

Naar goed wetenschappelijk gebruik moet het beestje een naam krijgen en daar is in Utrecht stevig over nagedacht. „Het is uiteindelijk de ’Grote Gids Goot’ geworden. Gids omdat de goot ons leidt in het onderzoek en met de bevindingen hopen we weer verder te kunnen om natuurrampen als tsunami’s beter te leren begrijpen en zo het aantal slachtoffers te verminderen", aldus Kleinhans.