Dat zei G. Noorda van het buurtbewonercomité woensdag tegen de parlementaire commissie die het tbs–stelsel onderzoekt. De bewoners van de wijk hebben volgens haar hun gedrag aangepast op de situatie. Deuren worden dicht gehouden en kinderen niet alleen op straat gelaten. „Contact tussen de naaste buren en de tbs’ers is er niet. Men ziet elkaar wel, maar praat niet met elkaar". Ook komen jongeren af op het pand om daar heibel te schoppen.De kinderrijke wijk kwam vorig jaar in verzet toen de kliniek De Rooyse Wissel opeens een pand had aangekocht om tbs’ers te huisvesten die in hun laatste fase van de maatregel zitten. Van meet af aan is volgens Noorda kwaad bloed gezet bij de bewoners, omdat de kliniek geen, te weinig of tegenstrijdige informatie gaf. Juist door deze omstandigheden is vijandig gereageerd op de tbs’ers en is er geen sprake van integratie.

Noorda vindt dat klinieken open moeten zijn en de juiste informatie moeten geven, vooral over de risico’s op recidive. Verder is belangrijk dat mensen in de wijk 24 uur per dag kunnen bellen naar een vaste instantie als er iets is.

Directeur J. Smit van Slachtofferhulp Nederland benadrukte de gevoelige situatie waarin slachtoffers van tbs’ers of nabestaanden verkeren. „De tbs’er krijgt na een paar jaar weer een kans, er staan hulptroepen klaar en er wordt in de dader geïnvesteerd". Volgens Smit moet ook zorg en geld beschikbaar zijn voor de soms ernstig getraumatiseerde slachtoffers, ook op het moment dat de dader jaren later op vrije voeten komt. Als meer aandacht uitgaat naar de slachtoffers, dan bestaat er ook meer draagvlak en begrip voor de tbs’er, aldus Smit.