Dinsdagavond laat, 7 maart, is het feest voor de nieuwe PvdA-fractievoorzitter M. L. ’t Hart in Goes. ’t Hart, die tot dan toe wethouder in het Goese college is geweest, ziet zijn partij in één klap de grootste worden. Met twee zetels winst komt de PvdA op een totaal van zeven, en dat is een zetel meer dan het CDA, dat een stoeltje verloren ziet gaan en nu de tweede viool moet gaan spelen.Woensdag, biddag, spreekt ’t Hart met CDA-fractievoorzitter M. K. Dieleman. Een gesprek over de procedure, zegt ’t Hart. „We hebben afgesproken dat onze partij donderdag alle partijen om de tafel zou roepen om de collegeonderhandelingen te beginnen. Ik wilde dat niet op woensdag doen, omdat ik dacht er goed aan te doen verschillende mensen niet te bellen op de biddag. Ik heb ’s avonds tegen mijn secretaresse gezegd: Donderdag bellen we ze op. Zo’n biddag is toch een speciale dag voor veel mensen hier, die wil ik niet voor het hoofd stoten.”

CDA-fractievoorzitter Dieleman geeft een andere lezing van de feiten. „Toen ik woensdagmiddag met ’t Hart heb gesproken, was dat veel meer dan alleen het bespreken van de procedure. We hadden het erover om met drie partijen door te gaan. Wij gaan met z’n tweeën op de bok, zei hij tegen me.”

Dieleman, die voor die avond al SGP/ChristenUnie en VVD voor een gesprek had uitgenodigd, laat het daarbij. Die biddagavond, kwart over negen, blijkt het CDA verrassend makkelijk door één deur te kunnen met SGP/ChristenUnie en VVD. Dieleman: „Toen heb ik gezegd: Ik moet Thijs ’t Hart terugbellen, dat heb ik beloofd. Als nieuwe collegepartijen stonden we toen voor een dilemma: óf schijnonderhandelingen met de PvdA openen, óf eerlijk, open en kort zijn. We hebben toen gekozen voor de koninklijke weg, al kun je het woord koninklijk er misschien wel afhalen.”

En dan de SGP/ChristenUnie, die in Goes al jaren met een gecombineerde lijst meedoet aan de verkiezingen. „De PvdA heeft in de collegeonderhandelingen de leiding”, schrijft de partij daags na de verkiezingen op haar site. „Zie je wel”, foetert ’t Hart van de PvdA. „En tóch stappen ze met het CDA in de boot. Dit is heel teleurstellend, voor iedereen.”

„Wij hebben van tevoren gezegd dat we gaan praten als we een verzoek krijgen van PvdA of CDA”, reageert SGP/ChristenUnielijsttrekker A. B. van der Reest. „Het is geen geschreven regel dat de grootste partij de onderhandelingen opent. Overigens hebben we in ons gesprek met het CDA en de VVD op woensdagavond wel degelijk aangegeven dat we de PvdA de mogelijkheid moesten bieden voor een reactie en eventueel zelfs aan te schuiven. Die optie is uitvoerig besproken, maar daar was geen draagvlak voor.”

Dat Van der Reest hypocriet zou zijn door op biddag aan te schuiven aan de onderhandelingstafel, heeft de fractievoorzitter diep geraakt. „De pijn trof me nog niet eens zozeer persoonlijk, ik probeer mijn mannetje wel te staan. Maar wat me heel diep getroffen heeft, is dat heel onze achterban nu in een bepaald daglicht wordt gesteld van hypocrisie en achterbaksheid. Ik vind nog steeds dat een dergelijk gesprek ’s avonds om halftien, na de kerkdiensten, zich laat verenigen met het karakter van de biddag. Ik kan dat naar mensen toe verantwoorden, ik kan dat ook naar de Heere God toe verantwoorden.”

Toch was afwachten chiquer geweest, zegt nestor van de Goese gemeenteraad en GroenLinksfractievoorzitter A. A. van Oosten, die deze week afscheid nam van de gemeentepolitiek. „Ik til niet zozeer aan dat punt van de biddag. Zelf ben ik van kerkelijken huize. Ik weet best dat mijn vader op biddag naar de kerk ging en daarna gerust in de tuin ging spitten, want het was geen zondag. Te denken dat het reformatorisch volksdeel op biddag alleen naar de kerk gaat, is een tactische fout van de PvdA geweest.”

Als de tijd teruggedraaid kon worden, zou Van der Reest van de SGP/ChristenUnie hebben gewacht tot na de biddag. „Als je de vragen moet beantwoorden in het licht van wat je nu weet, is het niet zo moeilijk. Dan had ik woensdagochtend gezegd: wij willen graag ingaan op de uitnodiging, maar wel morgenochtend.”