Het gerechtshof in Den Haag veroordeelde de verpleegkundige in 2004 tot een levenslange gevangenisstraf en tbs met dwangverpleging voor zeven moorden en drie moordpogingen op patiënten van haar. Volgens het hof maakte De B. slachtoffers onder ernstig zieke kleine kinderen en hoogbejaarden.De dubbele straf is ten onrechte gegeven, concludeert de Hoge Raad. Met het opleggen van een levenslange gevangenisstraf wil de rechter voorkomen dat de veroordeelde nog terugkeert in de samenleving. Daarom is een op terugkeer gerichte tbs behandeling van een geestelijke stoornis van de veroordeelde niet aan de orde, vindt het rechtscollege.

De Hoge Raad meent verder dat het hof in Den Haag zich bij het opleggen van de straf niet had mogen bemoeien met beslissingen op een eventueel toekomstig antwoord op een gratieverzoek. Gratie kan alleen in een Koninklijk Besluit worden genomen, na advies van de rechter.

Doordat de raadsheren al bij het opleggen van de straf voor Lucia de B. rekening hebben gehouden met haar eventuele gratie, heeft het hof „zich begeven op een terrein waarop het slechts bevoegd is te adviseren". En dat adviseren mag pas, benadrukt het hoogste rechtscollege, als er een gratieverzoek is gedaan.