De vrouw werd in juni 2004 veroordeeld tot levenslang en tbs omdat zij zeven ziekenhuispatiënten zou hebben vermoord die aan haar zorg waren toevertrouwd. Drie keer heeft ze daartoe een poging gedaan, oordeelde het hof in Den Haag.In principe is het de laatste kans voor de vrouw om te proberen een rechter ervan te overtuigen dat ze onschuldig is, zoals ze steeds heeft volgehouden.

De Hoge Raad is het hoogste rechtscollege in Nederland en bekijkt of de lagere rechters hun werk goed gedaan hebben. De raad velt geen oordeel over de eventuele schuld van een verdachte.

Met grote hoeveelheden medicijnen zou de Haagse haar slachtoffers om het leven hebben gebracht, is de overtuiging van het gerechtshof. De zaak kwam aan het rollen toen begin september 2001 een vijf maanden oude baby overleed in het Haagse Juliana Kinderziekenhuis (JKZ). Artsen hadden het kind kort voor het overlijden nog onderzocht. Hoewel het meisje ernstige aangeboren afwijkingen aan hart, hersenen en longen had, kwam haar dood onverwacht en het ziekenhuis gaf een verklaring van niet-natuurlijk overlijden af.

Daarop onderzochten alle ziekenhuizen waar Lucie sinds 1997 had gewerkt sterfgevallen die nu ineens mogelijk verdacht waren. Uiteindelijk kwamen er dertien mogelijke moorden en vijf pogingen uit voort, gepleegd op zeer jonge en op hoogbejaarde patiënten van het Rode Kruisziekenhuis/Juliana Kinderziekenhuis, Ziekenhuis Leyenburg en het hospitaal van de Scheveningse gevangenis.

De zaak tegen de verpleegkundige kan in theorie heropend worden, als zij en haar verdediging met een nieuw feit, een novum, komen. Wellicht destilleert Lucies advocaat, A. Franken, zo’n novum uit onderzoek dat verpleeghuisarts M. de Noo en T. Derksen, wetenschapsfilosoof aan de Radboud Universiteit, hebben gedaan.

De conclusies van het gerechtshof, dat de patiënten zijn vermoord en dat Lucie de B. daar schuldig aan is, zijn slecht onderbouwd, vinden De Noo en Derksen.

De moorden zijn in hun ogen niets anders dan wellicht onverklaarbare, maar natuurlijke sterfgevallen. Het openbaar ministerie had een verdachte en heeft daar vervolgens misdaden bij gezocht, oordelen ze verder, en de rechters van het hof waren vooringenomen. Ook constateren De Noo en Derksen dat Lucie slachtoffer is van zeer negatieve beeldvorming.

Raadsman Franken gaf de Hoge Raad in zijn cassatieschriftuur te kennen dat volgens hem de combinatie van levenslange gevangenisstraf en tbs niet kan. Ook is hij het niet eens met het gebruik door het hof van zogenoemd schakelbewijs: de bewijsvoering uit sterkere zaken gebruiken om zaken waarin het bewijs zwakker is, bewezen te verklaren. Dinsdag blijkt of de Hoge Raad het eens is met Franken’s argumenten of dat hij deze afwijst.