De herdenking werd voor het eerst bijgewoond door een vertegenwoordiger van de Amerikaanse ambassade. Gary Keith betuigde zijn medeleven met de nabestaanden van de achthonderd omgekomen Nijmegenaren en legde een krans, maar hij bood geen verontschuldigingen aan.Afgelopen jaar concludeerde het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD) dat het bombardement op Nijmegen aantoonbaar een vergissing is geweest en dat daarnaar geen aanvullend onderzoek nodig is.

In Nijmegen zijn er mensen die geloven dat het bombardement geen vergissing was. Zoals mevrouw Ans Verplak, nu 80 jaar. „Ik overleefde de bommenregen doordat de tram naar mijn werk stopte vanwege het luchtalarm. Het gebied waar de tram naartoe moest, was even later een vuurzee. Ik keek naar de klok van de Stevenstoren, maar die was weg." Veel vrienden en bekenden van haar kwamen echter wel om.

Mevrouw Verplak had geen excuses van de ambassade verwacht. „Ik was evengoed heel blij dat zij ons later hebben bevrijd", stelt zij. Maar een vergissing was wat haar betreft niet aan de orde. „De weersomstandigheden waren helemaal niet slecht, het was juist stralend weer en ze kwamen heel laag aanvliegen." Naast haar zijn er veel meer Nijmegenaren die, het onderzoek van NIOD ten spijt, niet in een ongeluk geloven. Verplak: „Ik ken er heel veel, ook die hier bij de herdenking komen."

In welke mate die gedachte in Nijmegen leeft, moet duidelijk worden in het woensdag aangekondigde onderzoek waarvoor de faculteit letteren van de universiteit nu een onderzoeksplan voorbereidt. Het onderzoek zal verder gaan over hoe Nijmegenaren omgingen met hun verlies, bijvoorbeeld in de wetenschap dat dezelfde Amerikanen ook hun latere bevrijders waren. Het onderwerp ligt in Nijmegen nog gevoelig omdat tot begin jaren negentig het “vergissingsbombardement” nooit echt onderwerp van debat of onderzoek is geweest. Bij de herdenking op 22 februari 2008 moet het boek met de verhalen en onderzoeksresultaten worden gepresenteerd.