Als het begint, zit er een oude manom middernacht te lezen in een boek.

In de kamer is het donker, koud en leeg.

Hij leest: Ik heb alleen uw woord

en denkt: Bij u kan ik terecht. Hij valt in slaap

met zijn armen om het boek.

Ze slapen en de oude man

droomt van zijn warme handen.

Hij heeft alleen uw woord. Is dat genoeg?

Boven op de dekens slaapt hij

en warmt zich aan een boek.

Hij leest het op de fiets en in de trein.

-De oude man is meestal onderweg.-

Wanneer hij ’s avonds thuiskomt,

doet hij de lamp aan, slaat een bladzij om.

Het boek leest hem in slaap. Hij heeft

zijn hoed op en zijn jas nog aan.

Blijkbaar bedacht hij ooit: „Ik leg mij vast.

Ik bind die woorden aan mijn hand. Ik kerf ze

in de stenen tafel van mijn hart.” Hij lacht en zingt:

„Uw woord heeft mij niet vastgelegd. Het begint

bij het begin: de Ene roept om licht.”

Het is er. Het is tijd om op te staan.

Toch blijft de man nog even liggen,

leest de onbekende woorden na

en houdt zijn ogen dicht.