De schilderwerken zijn gemaakt door haar vader en broer op hun onderduikadres in Soestdijk in de Tweede Wereldoorlog. Dat heeft het museum donderdagmorgen bekendgemaakt.Eva Schloss emigreerde met haar moeder Frizi, vader Erich en zoon Heinz in 1938 vanuit Oostenrijk naar Nederland. Vanaf 1940 woonde het gezin Geiringer in de Amsterdamse Rivierenbuurt, tegenover de familie Frank. Erich en Heinz overleefden de oorlog niet, Eva en haar moeder kwamen wel terug uit concentratiekamp Auschwitz. Na de oorlog trouwde Frizi met de vader van Anne Frank, Otto.

Via tips van kampgenoten van Erich en Heinz, die in Nederland Eric en Hein werden genoemd, kwam de familie er achter dat het tweetal schilderijen had verborgen onder de vloer van hun onderduikzolder in Soestdijk. Die hadden ze daar verstopt toen ze het adres in 1944 moesten verlaten. Bij de schilderijen werd een briefje gevonden: ”Eigendom van Eric en Hein Geiringer uit Amsterdam die ondergedoken zijn en de spullen na de oorlog ophalen.”

Het werk van vader Erich vertelt over zijn gevoel van opgeslotenheid. Hij schilderde onder meer sombere stillevens en een monnik in zijn cel. Zoon Heinz legde de nadruk op zijn verlangen naar vrijheid. Zo schilderde hij zichzelf op een schip, met geblondeerde haren.

De schilderijen zijn al eens geëxposeerd in Amerika, maar nog nooit in Nederland. Een of twee schilderijen zullen met het aangrijpende verhaal een permanente plek krijgen in de vaste opstelling. Met de gehele collectie zal in de toekomst een wisselexpositie ingericht worden.

Eva Schloss woont in Engeland. Zij schreef een boek over haar oorlogsverleden: ”Herinneringen van een Joods meisje.”