De rechters hielden na de inhoudelijke behandeling van deze zaak nog een slag om de arm of er na twee weken een vonnis zou komen. De rechtbank gaf aan wellicht langer te moeten nadenken over deze „zeer ingewikkelde” zaak. Extra bedenktijd is uiteindelijk niet nodig gebleken.Het openbaar ministerie (OM) eiste 7 december vijftien jaar cel tegen Van Anraat voor medeplichtigheid aan volkerenmoord in Irak en oorlogsmisdaden in Iran. De 63–jarige Nederlander heeft volgens de aanklagers in de periode 1984–1988 meer dan duizend ton grondstoffen voor chemische wapens geleverd aan het toenmalige Iraakse regime van Saddam Hussein.

Dat bewind gebruikte de chemische stoffen voor het maken van gifgaswapens. De inzet hiervan kostte in de oorlog met Iran (1984–1988) en in de strijd tegen de Koerdische bevolking in Noord–Irak vele duizenden mannen, vrouwen en kinderen het leven.

Vijftien jaar cel is de maximale straf die de rechter in Nederland kan opleggen voor medeplichtigheid aan volkerenmoord en oorlogsmisdaden. Die verdient Van Anraat, meende aanklager F. Teeven tijdens de behandeling van de zaak. Hij benadrukte verschillende keren dat de Nederlander wel degelijk wist waarvoor de stoffen die hij aan Irak leverde, werden gebruikt. Ook is volgens hem de ernst van deze kwestie nu nog steeds niet tot de verdachte doorgedrongen.

Uit de verklaringen van de overlevenden bleek dat zij tot de dag van vandaag zware lichamelijke en geestelijke klachten aan de chemische bombardementen hebben overgehouden. Ook zijn er veel overlevenden die later alsnog aan de gevolgen van het gifgas zijn bezweken. Toch hoorde Van Anraat deze soms hartverscheurende verhalen van de slachtoffers tijdens de recente rechtszaak „ogenschijnlijk onbewogen aan”, vond Teeven.

Van Anraat is, als hij wordt veroordeeld, de eerste verdachte die in verband met de chemische aanvallen van het voormalige Iraakse regime wordt bestraft. De zaak tegen Van Anraat is bovendien het eerste proces over volkerenmoord tegen een Nederlander voor een Nederlandse rechter.