De eerste is dat Rouvoet verstand heeft van het onderwerp waar het jaarboek ditmaal over gaat: religie in de politiek. De tweede is dat de politicus van het jaar meestal garant staat voor enig luistergenot.Die laatste verwachting maakte Rouvoet geheel waar. In een toespraak vol ironie, met hier en daar zelfs een scheut sarcasme, zette hij het misplaatste superioriteitsgevoel van de Nederlandse verlichtingsfundamentalisten lelijk te kijk.

Zo nu en dan onderbrak hij zijn aanval met een grapje voor fijnproevers. Bijvoorbeeld toen hij, na D66 bij herhaling de mantel te hebben uitgeveegd over haar antireligieuze agenda, verwees naar het onderzoek dat deze krant dit jaar publiceerde naar de religiositeit van Kamerleden. „Zou het toevallig zijn”, vroeg Rouvoet zich af, „dat uit het onderzoek van het Reformatorisch Dagblad blijkt dat slechts 4 procent van alle Kamerleden van zichzelf zegt negatief te staan tegenover religie, en dat die 4 procent exact samenvalt met zes Kamerzetels?”

Kloof
Het zijn twee kleine fracties, die van ChristenUnie en SGP, met respectievelijk drie en twee zetels. Hun invloed in het parlement is klein. Toch kun je niet stellen dat ze er dus niet toe doen en door collega’s, media en burgers over het hoofd gezien worden. Dat Rouvoet op bovengenoemde bijeenkomst het woord mag voeren, is een bewijs van het tegendeel.

Ook de SGP is, voor zo’n kleine partij, regelmatig in het nieuws. Zo werd partijleider Van der Vlies zaterdag uitgebreid geportretteerd in Volkskrant magazine.

Uit de wijze waarop de interviewster Van der Vlies bevraagt over zijn gezins- en privéleven blijkt vooral de grote kloof tussen het levensgevoel van een gemiddelde, modern denkende Nederlander en de Sitz im Leben van de politicus uit Maartensdijk. Met enige verwondering kijkt de journaliste rond in het rustieke onderkomen van de familie Van der Vlies, „met kippenren, konijnenhok, volière en zorgvuldig opgekweekte fuchsia’s.” De vragen die zij stelt gaan onder meer over het gezinsleven van de SGP-politicus, over het ontbreken van een tv in huis, over het niet naar de disco gaan van zijn ongetrouwde dochters en over het niet ingeënt zijn van zijn kinderen. Kortom, de lezer wordt getracteerd op een overdosis aan stereotypen.

Toch weet Van der Vlies de vragen regelmatig zo te beantwoorden dat het positieve van het christelijk geloof, dat immers aan de wortel ligt van zijn afwijkende levensstijl, oplicht. „Gevouwen handen symboliseren de weg waarin je rust vindt. Daar kan ik uren over doorgaan.”

Zou de interviewster er iets van begrepen hebben? Volkskrant magazine plaatste er in elk geval een mooie kop boven: „Wij gaan opgewekt door het leven.”
AdJ

Vechtjas
Al eerder was hij ontmaskerd als deelnemer aan een Palestijns trainingskamp in Zuid-Jemen. Ook kwam vast te staan dat hij met uitkeringen had gesjoemeld. Zijn partij, GroenLinks, wilde er eerst niet aan, maar na een eigen onderzoek vallen de feiten niet langer te negeren.

Als het aan de top van GroenLinks ligt, pakt Eerste Kamerlid Pormes nu snel zijn biezen. De door de partij ingestelde onderzoekscommissie kwam tot de spijkerharde conclusie dat de senator over zijn verleden heeft gelogen. Het partijbestuur zag in het uitgebrachte rapport meer dan voldoende aanleiding om hem vriendelijk doch dringend te vragen op te stappen.

Het antwoord van Pormes volgde zaterdag. In een middernachtelijke e-mail gaf hij al aan dat de partij nog niet van hem af is. Zaterdagmiddag betwistte hij in het NPS-radioprogramma Suara Maluku de deugdelijkheid van de voor hem belastende verklaringen. Pormes beweert dat hij de afgelopen dagen informatie heeft ontvangen die gunstig zou zijn voor hem. Hij wil dat de diverse geledingen binnen GroenLinks zich uitspreken over zijn positie, voordat hij een besluit neemt over zijn politieke toekomst.

De parlementariër heeft er kennelijk voor gekozen om strijdend ten onder te gaan. Hij kwam als vechtjas de partij binnen en zal -zo laat het zich aanzien- ook op die wijze de club verlaten.
JvK

Oren
Oud-minister Gruijters van Volkshuisvesting en medeoprichter van D66 had niet veel gemeen met de huidige minister van Landbouw, de CDA’er Veerman. Gruijters, die dit voorjaar is overleden, had een hekel aan alle christendemocraten. „Als ik een CDA’er een hand heb gegeven, tel ik daarna altijd mijn vingers na”, zo zei Gruijters, wiens immense bibliotheek vorige week is geveild.

De minister van Landbouw heeft op zijn beurt vrijwel geen vrienden onder de democraten. Veerman, van confessioneel-hervormden huize, is een christendemocraat van de beste soort. Zijn uitgangspunten hebben nauwelijks raakvlakken met D66.

Toch was er een opmerkelijke overeenkomst tussen die twee. Die kwam zaterdag openbaar in een interview met Veerman in de Volkskrant. De minister van Landbouw kan twee dingen tegelijk, zo liet hij weten. Terwijl mensen praten, leest hij boeken (van Spinoza, Kant en De Tocqueville). Ondertussen heeft hij zijn oren open en debatteert hij mee als het nodig is. „Mensen zitten vaak te kletsen en ik kan luisteren en lezen tegelijk.”

En dat laatste kon Gruijters ook als geen ander. Hij las in de tijd van hij minister was, van 1973 tot 1977, zelfs tijdens ministerraadsvergaderingen. De premier onder wie Gruijters diende, Den Uyl, kon daar niet tegen. Tijdens een kabinetsvergadering kapittelde hij de democraat. De reactie van Gruijters was meesterlijk: „Ik lees niet met mijn oren.”
GV

Agenda
De Tweede Kamer behandelt deze week de begrotingen van Binnenlandse Zaken en Onderwijs.