„Er wordt bij ons veel gebruikgemaakt van MSN. Ik heb het zelf nog nooit gedaan, maar zie wel hoe de kinderen het doen. Het kan erg leuk zijn: ze kunnen kletsen met klasgenoten en vrienden, die vaak ver weg wonen. Het voordeel van MSN is ook dat ze zelf bepalen met wie ze wel of geen contact willen. Ze hoeven dus niet geconfronteerd te worden met anonieme personen die verkeerde bedoelingen hebben.Wat ik merk is de verschillende manier waarop kinderen ermee omgaan. De een doet het vaak en lang. De ander geeft er niet zo om. In het eerste geval is het goed na een poosje te informeren of het niet eens tijd wordt om te stoppen en buiten te gaan voetballen.

De inhoud van de MSN-gesprekken verschilt ook per persoon. De een voert serieuze gesprekken, de ander wisselt concrete hobbyinformatie uit en een derde zit alleen een beetje te zwammen. Wat ik pertinent niet wil is een webcam, om te voorkomen dat de kinderen dingen aan anderen laten zien die te intiem zijn.

Gaandeweg heb ik ook nadelen van MSN ontdekt. Het kan verslavend werken. Als mijn zoon bezig is met zijn huiswerk, heeft hij soms ook MSN openstaan. Ik vind ik dat zoiets niet samen kan gaan. Als ik toevallig een keer bij hem langsloop en nog net zie dat er een venster wordt weggeklikt, heb ik zo m’n vermoedens. Ik zit er echter niet steeds bovenop.

Als ouders praten we er af en toe met de kinderen over. Ik ga ze niet steeds controleren. Wat ik veel belangrijker vind, is om te merken dat mijn kinderen zélf hun grenzen stellen. Dat ze zich in hun doen en laten, ook op de computer, laten leiden door de Bijbel.

Dat mensen via MSN meer durven zeggen dan normaal kán een nadeel zijn -schelden, seksueel getinte opmerkingen-, maar ook een voordeel: je durft serieuze gedachten soms eerder te typen dan dat je ze uitspreekt.”