Rijinstructeurs in en rond Zwolle volgen donderdag en vrijdag een unieke cursus om met agressie om te gaan. „Onder weggebruikers wordt rijschooltje pesten steeds populairder.”Een maandagmorgen, december vorig jaar. Van ’t Noordende -bijna dertig jaar in het vak- rijdt met een leerling die beginnersexamen moet doen door Zwolle. Op de drukke Rembrandtlaan heeft een donkergroen bestelbusje kennelijk haast en probeert enkele keren tevergeefs de leswagen in te halen. Geparkeerde auto’s langs de weg belemmeren een vlotte doorgang.

„M’n leerling werd langzamerhand steeds zenuwachtiger”, weet de rijinstructeur zich te herinneren. „Hij werd onzeker en ik moest diverse keren een stuurcorrectie doen om niet tegen een geparkeerde auto aan te botsen. Op een gegeven ogenblik lukte het de man in de bestelbus om ons in te halen. Hij sneed ons, remde bot af en sprong uit de auto. De Marokkaanse man was zichtbaar woedend en rende naar ons toe. Ik stapte rustig uit en bleef achter m’n portier staan.”

Een worsteling op het Zwolse asfalt volgt. Van ’t Noordende: „De man was behoorlijk sterk en ik lag al snel onderop. Een andere allochtone man haalde ons uit elkaar en maande ons tot rust. M’n blouse was kapot, evenals m’n bril en ketting. Verder had ik wat kleine wondjes.”

De nog steeds woedende bumperklever sist tegen de rijschoolhouder: „Ik pak je, ik pak je.” „Als hij nu gezegd had dat hij me dood zou maken, had ik aangifte tegen hem kunnen doen”, blikt Van ’t Noordende terug.

„Een kwartier later arriveerde de politie. De agenten wilden de Marokkaan arresteren, maar die ging helemaal door het lint. Hij was ontzettend boos en haalde zelfs Theo van Gogh erbij.”

De politie wil intussen graag weten of er getuigen zijn. „Veel mensen hadden het bumperkleven gezien”, zegt Van ’t Noordende. „Maar niemand van de omstanders kon zeggen wie het gevecht was begonnen. Het einde van het liedje was dat ik ook mee moest naar het bureau. Ze sloten me op in een cel, terwijl ik die dag nog meer ritjes met leerlingen op de agenda had staan.”

Tussen de celmuren begint de Genemuidense rijschoolhouder te peinzen. „Ik vroeg me steeds af wat ik toch in die cel deed. Het was allemaal erg onwezenlijk. Toen ik een agent vroeg waarom ik werd vastgezet, zei hij me dat ik in de auto had moeten blijven. Het maakte me verdrietig. Ik wist immers hoe het allemaal gegaan was. Overigens kreeg ik op het bureau goede verzorging. M’n wondjes en kneuzingen werden keurig verzorgd.”

Na een dag komt Van ’t Noordende weer vrij. Tot op de dag van vandaag kan hij er nog steeds niet bij waarom de Marokkaanse automobilist zo boos was. „Later begreep ik dat de man wel een proces-verbaal aan zijn broek heeft gekregen. De gebeurtenis hield me de eerste maanden erg bezig.”

De belaagde rijinstructeur overlegt met zijn dochter Brenda, die ook in het bedrijf zit, wat ze kunnen doen aan de toenemende agressie jegens lesauto’s. Brenda vat het idee op voor een cursus om daarmee om te leren gaan.

„Dagelijks hebben we met agressief gedrag te maken”, stelt de Genemuidenaar vast. „Als een leerling een fout maakt, wijzen mensen direct naar hun voorhoofd. Of ze gaan bumperkleven. Dat laatste gebeurt minstens drie tot vier keer per les. Rijschooltje pesten wordt steeds populairder bij sommige weggebruikers. Daaronder valt ook afsnijden of overdreven langzaam voor een lesauto gaan rijden.”

Een dergelijk staaltje van hinderlijk weggedrag maakte Van ’t Noordende al eens eerder mee. „Ergens in een bebouwde kom waar een maximale snelheid van 30 kilometer per uur gold, reed iemand tergend langzaam voor ons. Toen we het dorp uit waren, zei ik tegen m’n leerling dat hij de voorligger wel kon inhalen. In m’n spiegel zag ik dat de man achter ons aankwam. Hij ging constant heel dicht op ons rijden. Uiteindelijk werd ik het zat en trapte ik op de rem. Op het moment dat onze achtervolger natuurlijk ook flink op zijn rempedaal moest trappen, zag ik nota bene een kind door de auto tuimelen. Levensgevaarlijk.

De man kwam woedend z’n auto uit en durfde te beweren dat ik zijn kind wat aan had willen doen. Hij dreigde een aanklacht in te dienen voor het feit dat ik plotseling remde.”