Dat zei Rob Verhoeven uit Tilburg dinsdagmiddag bij aankomst op Schiphol. Hij is net geland met een speciale vlucht die de eerste Nederlandse toeristen uit het orkaangebied in Mexico naar Nederland heeft teruggebracht. In de aankomsthal wachten tientallen mensen op familieleden en vrienden die tijdens hun vakantie de orkaan Wilma hebben doorstaan. De emoties lopen soms hoog op, ook bij Verhoevens vriendin.De Tilburger zat in Tulum, 100 kilometer ten zuiden van Cancun. „Alle ramen van ons hotel waren afgetimmerd met houten schotten”, vervolgt hij. „We zaten dagen in het donker en telefoonverkeer was niet mogelijk. Je hoort alleen maar die wind. Op een gegeven moment stortte het restaurant in. Toen het ergste voorbij was, werd ik bang voor het water, dat op sommige plekken tientallen centimeters begon te stijgen.”

Suzanne Scheres uit Valkenburg is er ook nog vol van. Zij en haar vriendin waren geëvacueerd van Cancun naar een hotel in Tulum. „Daar hebben we zestig uur in het donker gezeten. Het enige licht dat we hadden kwam van de lampjes van onze mobiele telefoons en mp3-spelers. We hadden ook last van hemelwater op onze kamer. Toen ik vanuit Mexico eindelijk weer telefonisch contact had met het thuisfront, was ik wel over mijn toeren”, vertelt ze.

Ook bij het inchecken in de luchthaven van Merida was het volgens haar chaotisch. „Mensen met kinderen en zestigplussers mochten eerst. Toen er nog plek in het vliegtuig over was, rende iedereen op de balie af. Instapkaarten werden zo maar uitgedeeld. Een paspoort was niet nodig.”

Marieke Lijnsvelt uit Amsterdam verbleef in Playa del Carmen, ten noorden van Cancun. „We zijn niet geëvacueerd omdat alle kamers orkaanbestendig waren. Ik was het bangst op het moment dat de orkaan begon. We kregen het advies in onze badkamers te gaan zitten. Even leek het rustig te worden en ging ik rustig slapen. Maar daarna nam de orkaan weer in hevigheid toe. We hadden waarschijnlijk in het oog gezeten. Het hotel is nu een paar maanden dicht om puin te ruimen.”

Ron Oron uit Rotterdam noemt het „huiveringwekkend” wat hij heeft meegemaakt. „Ik dacht eerst dat het wel zou meevallen, maar het was heel erg. Je ziet bomen knakken en je staat tot je enkels in het water. We zijn goed geholpen door de Mexicanen van ons complex in Playa del Carmen. Terwijl de orkaan in volle gang was, kwamen ze vragen of alles in orde was en brachten ze een pan met eten.”

De Rotterdammer zal ook niet gauw de busreis van het complex naar het vliegveld vergeten. „Het was een survivaltocht. We moesten via een provinciale weg door de rimboe. De Mexicaanse chauffeur sloeg voortdurend kruisjes. Overal zag je kapotte onderkomens en veel water. Onderweg moesten de koffers wegens de wateroverlast van het bagageruim de bus in. Er was haast geen plek meer en ik moest op de treeplank staan toen de bus weer verder reed.”