Sayfoudine. Dat is: zwaard van de islam. Die naam gaf de jonge Marokkaan Samir A. enkele jaren geleden aan zijn zoontje. Samir nam zich stellig voor zijn kind op te voeden tot toekomstig jihad-strijder.Een en ander typeert Samir A. Niet voor niets typeerde officier van justitie mr. R. Lambrichts eerder dit jaar de extremistische moslim als een regelrecht gevaar voor de samenleving. „Uit onderzoek blijkt dat Samir A. een intelligente man is, die goed weet wat hij doet. Hij is onverschrokken en vertoont bepaald geen ziekelijk beeld. Hij stelt zijn leven bewust in dienst van de gewelddadige islam.”

Groot was bij velen de verbijstering toen de Rotterdamse rechtbank Samir A. in april van dit jaar wegens gebrek aan bewijs vrijsprak van het voorbereiden van terroristische aanslagen. Eerder had het openbaar ministerie zeven jaar cel geëist.

Het waren immers niet de minste aanwijzingen die in de richting wezen van terroristische plannen van A., zo betoogt ook journalist en publicist Emerson Vermaat in zijn deze week verschenen boek ”De Hofstadgroep - Portret van een radicaal-islamitisch netwerk”.

In Samirs woning trof de politie een serie spullen aan waar de gemiddelde burger geen raad mee weet: twee patroonhouders voor automatische wapens, een geluiddemper voor een automatisch wapen, een kogelwerend vest, een nachtkijker, ammoniak en zoutzuur (ingrediënten voor een bom).

Zorgwekkend was ook de vondst van plattegronden van onder meer de kerncentrale in Borssele, Schiphol en het Binnenhof. Bij de diverse objecten had Samir opmerkingen geplaatst, zoals ”ongewapend” en ”alles is door uit de grond stekende palen afgesloten”. Vanwege de vondst werd in Nederland een terreuralarm afgekondigd. Het is niet de eerste keer dat de radicale Marokkaan ons land op stelten zet.

Zonneklaar is dat Samir A. banden onderhield met onder meer Mohammed B., Jason W. en Ismaïl A. De laatste twee kopstukken van de Hofstadgroep werden vorig jaar november na een grootscheepse belegering in het Haagse Laakkwartier ingerekend.

Toen Samir A. vastzat, droegen andere maats van de Hofstadgroep zorg voor de financiële ondersteuning van Samirs radicale vrouw, Abida K. Zij is vrijdag gehoord als getuige. Abida was woordvoerder van de toenmalige Rotterdamse stichting Al-Aqsa. De tegoeden van deze club zijn bevroren, wegens banden met Hamas.

Justitie denkt dat Samir A. geradicaliseerd is door toedoen van Jason W. In 2003 communiceerden de twee via de computer in geheimtaal over de jihad. Jason: „Ik ken nog wat jongens die naar Ajax willen gaan.” Samir: „Wedstrijd en trainen of alleen trainen?” Jason: „Trainen”. Samir: „Heb je ze verteld over Six Flags?” Jason: „Alleen over de standaardattracties, niet over de rest.” In dit verband slaat Six Flags op Pakistan, waar Jason W. is geweest. Trainen is het codewoord voor het volgen van een opleiding tot moslimstrijder. Wedstrijd betekent aanslag.

In oktober 2003 pakte de politie Samir in Den Haag met vier medeverdachten -Jason W., Ismaïl A., de geestelijk leider van de Hofstadgroep, ”de Syriër”, en Mohammed Fahmi B.- op wegens de voorbereiding van een terroristische aanslag. Ze zouden contact hebben gehad met een hoofdverdachte van aanslagen in het Marokkaanse Casablanca. De mannen kwamen twaalf dagen later weer vrij wegens gebrek aan bewijs.

Samir A. zag in 1986 het levenslicht in Amsterdam. Zijn ouders kwamen begin jaren ’80 naar Nederland. De intelligente Samir zat op het vwo, maar daar kwam later de klad in. De aanslagen op de Twin Towers op 11 september 2001 deden Samir radicaliseren. In een interview met een regionale krant zei hij: „Deze actie is superrechtvaardig. Osama bin Laden vecht tegen de Amerikanen zoals hij tegen de Russen vocht, en dat is te vergelijken met hoe de Nederlanders vochten tegen de Duitsers. Als moslim is het mijn plicht mijn broeders te hulp te schieten.”

Het wekt geen verwondering dat Samir A. de moord op Theo van Gogh toejuicht. Tijdens een pro-formazitting tegen de Hofstadgroep meldde Samir, aanwezig op de publieke tribune, aan journalisten blij te zijn voor Mohammed B. „Dit is wat hij wilde: Zijn leven geven voor Allah. Het is niet de dood geworden, maar een leven lang in de gevangenis.”

Het is bepaald niet uitgesloten dat Samir en zijn kornuiten ook ditmaal na een week weer op vrije voeten komen. Dat is geen rustgevend perspectief.