Elders op de wereld wordt deze weken gevoetbald om het wereldkampioenschap. Nederland is er niet bij, dus rust in eigen land.

Twee jaar geleden was dat anders. Wie herinnert zich niet de taferelen rond het Europees kampioenschap voetbal in de voorzomer van 2000? Steden op slot, massaal politie op de been. In Nederland ging het goed, in België iets minder.

Over vier jaar, in 2006, strijkt het wereldkampioenschap voetbal neer in Duitsland. De oosterburen hebben er nu al pijn van in de buik. Wat te doen met dronken Britten, hitsige Argentijnen en dolgedraaide Chinezen over de vloer?

En wat te denken van een kwartfinale Nederland tegen Duitsland in een uitverkocht stadion in Dortmund, terwijl Nederlandse fans zonder kaartje naar het stadion komen en hooligans bloed ruiken?

Mooie oefening, dachten de Duitsers. En dus traden de Gelderse politie, de Koninklijke Marechaussee, de Bundesgrenzschutz en de politieregio Essen donderdag aan op het voormalige Britse militaire vliegveld Laarbruch in de gemeente Weeze, net over de grens bij Nijmegen. In een verlaten dorp op de basis stonden hooligans tussen blauwe (Nederland) en groene (Duitsland) pelotons van de mobiele eenheid.

Het werd een rommeltje. Terwijl de mobiele eenheid „aus Holland” netjes op een rij bleef, joegen de Duitsers op alles wat los en vast zat. De ME van de buren doet het zonder schild maar met een vervaarlijk draaiende wapenstok, kaaskoppen torsen een complete gevechtsuitrusting met zich mee. Communiceren is er bij de Duitsers nauwelijks bij, ’wij’ hebben het tot model verheven. „Zij proberen de wanorde uit elkaar te drijven, wij proberen rust in te bouwen”, zegt politiewoordvoerder A. de Ronde.

De oefening met 700 deelnemers was vooral bedoeld elkaar en elkaars werkwijze te leren kennen. „Er moeten op een dag zo veel disciplines aan bod komen, dat alles maar heel weinig aandacht krijgt”, verontschuldigde woordvoerder H. Wentink van de marechaussee zich bijna.

„Je ziet dat de communicatie tussen Duitse en Nederlandse eenheden omslachtig is”, meent de Duitse politiewoordvoerder U. Klein. „Wil je daadkrachtig optreden, dan moet dat beter.” Zijn Nederlandse collega De Ronde: „We kijken in elkaars keuken. Zo krijgen we een goed beeld van elkaar.”

Voor veel Nederlandse ME’ers is de oefening een verplicht uitje. Loom hangen ze in de blauwe busjes. „Meedoen met de ME is wachten, veel wachten.” Letterlijk hoogtepunt is het vliegen met de Poema-helikopters van de Bundesgrenzschutz waarmee de pelotons worden aangevoerd. „Dat is nog eens wat anders dan in zo’n stinkbusje”, zegt een van hen. „’k Zou best nog een keer willen.”

De hooligans van vanmiddag zijn ingehuurde studenten uit Nijmegen. Gewapend met aardappels trekken ze ten strijde. Een ME’er wordt vol op de keel geraakt. Hij hapt naar adem. „Even kappen met die kartoffels”, klinkt het.

Sarren, uitdagen, wegrennen; de jongeren kennen het spel. „Ach, je loopt ze in het weekend ook wel eens tegen het lijf”, bekent student Peter. Na een middagje dollen is het voorbij. Op straat rest een aardappelsalade. De ME’ers drinken water: blauw bij blauw en groen bij groen. Van een mix is geen sprake.

De volgende oefening staat voor volgend jaar gepland. Of die net zo omvangrijk is, staat nog niet vast. Maar die moet er zeker komen.