„Mogen we alleen aanwezig zijn zonder in gesprek te gaan met iemand van de ambassade? Dan blijven we buiten, we willen niet doen alsof we alleen maar toeschouwers zijn.” George Makatita, aanvoerder van de groep Molukkers die woensdag bij de Indonesische ambassade demonstreerde, klinkt vastberaden als hij het verloop van de protestactie doorspreekt met de politiechef van het wijkteam in Wassenaar.

Het is rond halfeen, op een parkeerplaats langs de Rijksstraatweg, schuin tegenover de Indonesische ambassade in Wassenaar.

Tegen enen vouwen Makatita en zijn mededemonstranten de handen en smeken ze om bijstand voor de komende demonstratie. „RMS, Molukken”, luidt de slotzin van het gebed.

In de imposante ambassadetuin is op dat moment het feestgedruis in volle gang. Samen met allerlei hooggeplaatste diplomatieke gasten viert het ambassadepersoneel de verjaardag van Indonesië; de zestigste welteverstaan. Het is een feest met een tintje, want voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog heeft de Nederlandse regering bij monde van minister Bot de datum van 17 augustus als dé Indonesische onafhankelijkheidsdatum erkend.

Bij de vele waarderende reacties die hem nadien ten deel vielen, voegde zich woensdag een tegengeluid, afkomstig uit de Molukse gemeenschap die wil vasthouden aan de datum van de officiële soevereiniteitsoverdracht van 27 december 1949. In het overnemen van de 17e augustus zien ze een miskenning van het feit dat hun rechten door de vroegere Indonesische president Sukarno en diens opvolgers veelvuldig zijn gekrenkt.

Vandaar de in allerijl belegde protestdemonstratie én de aankondiging dat nadere acties volgen. Tot Bot spijt krijgt van zijn historisch gebaar.

„De zestigste verjaardag van Indonesië is geen felicitatie waard, omdat het niet goed gaat in Indonesië”, staat in de persverklaring die Liesbeth Souhuwat namens de ”Verontruste Molukkers” uitdeelt. Erover praten, wil ze niet, daarvoor is het haar allemaal te emotioneel. „Het is zo zuur dat daar aan de overkant gefeest wordt. Terwijl onze familie nog dagelijks heeft te lijden onder het onrecht dat ons door de internationale gemeenschap wordt aangedaan”, zegt ze.

„Omdat het een historische blunder is”, zegt de Utrechtse Molukker Chris verontwaardigd, als hem wordt gevraagd wat hij tegen heeft op Bots erkenning. Het is iets na enen en de kleine stoet beweegt zich onder de Rijksstraatweg door, richting het ambassadegebouw.

Chris: „Wij willen vasthouden aan de officiële soevereiniteitsoverdracht van 27 december 1949. Die is toch officieel ondertekend door wijlen koningin Juliana en Drees?” De proclamatie van Indonesië op 17 augustus 1945 ziet de Molukker als een verwerpelijke deal tussen de Japanners en de oud-president van Indonesië, Sukarno. „Hij kon Indonesië uitroepen doordat hij ging heulen met de vijand. Heel veel mensen weten dat niet, daarom vragen we er nu aandacht voor.”

De erkenning door Bot vindt Chris eens te meer schandalig omdat Sukarno ook degene was die de soevereiniteitsverklaring van 1949 verbrak. „Hij maakte van de Verenigde Staten van Indonesië een eenheidsstaat in 1950. Die eenmansactie heeft er ook toe geleid dat in 1950 op Ambon de RMS is opgericht.”

Het gezicht van aanvoerder George Makatita klaart op als hij tegen tweeën te horen krijgt dat een delegatie van maximaal drie personen toch een petitie mag aanbieden aan het hoofd van de ambassade. Gedreven, maar ook een tikje nerveus zet hij in de ambassadetuin zijn standpunt uiteen. Het aanbod om een hapje en een drankje te nuttigen, slaat hij af. „Tegenover onze broeders op de Molukken kunnen we dat niet maken”, zegt hij.

Als Makatita verslag uitbrengt van zijn onderhoud applaudisseren de achtergebleven demonstranten. „We konden dit doen dankzij de mensen die voor ons gebeden hebben”, reageert hij.