Het gewraakte telefoontje draaide om een 68-jarige alleenstaande vrouw uit Schalkhaar die ’s nachts niet goed was geworden. Ze waarschuwde haar twee zussen die, na het zien van de patiënte, het alarmnummer belden. De centraliste verwees hen na een kort gesprek door naar de dienstdoende huisarts.

Achteraf bleek dat de vrouw een bloeding in haar buik heeft gehad, waaraan ze korte tijd later is overleden. Door het afhouden van het telefoontje is kostbare tijd verloren gegaan, stelden de klaagsters.

Mogelijk speelde hen parten dat ze zelf ruimschoots ervaring in de verpleging hebben. Degene die belde, wilde bewust rustig blijven terwijl ze voor de verpleegkundige achter het 1-1-2-nummer de toestand van de patiënte beschreef. Ze protesteerde ook niet bij doorverwijzing naar een huisarts. Tot overmaat van ramp kreeg ze eerst een verkeerd telefoonnummer van de centraliste.

Dat laatste valt de verpleegkundige niet te verwijten, vindt het tuchtcollege, maar wel dat ze niet voldoende heeft doorgevraagd. Met name het gegeven dat de patiënte klam was en diarree had, had haar moeten alarmeren, staat in de uitspraak. In de visie van het college heeft ze het er te snel bij laten zitten.