De Young Men’s Christian Association, voorheen het Christelijk Jongeren Verbond, biedt onder meer een vijfdaagse vakantie speciaal voor kinderen met ouders die het financieel niet zo breed hebben of voor kinderen met gedragsproblemen. Deze vakanties worden gesubsidieerd door onder meer Jantje Beton.

„Het zijn allemaal schatjes die elk met hun eigen problemen op verschillende manieren door ons worden benaderd. In het begin zie je het branieachtige, stoere gedrag, maar al vrij snel merk je dat ze ook behoefte hebben aan een aai over de bol of een knuffel.” Cobus Naus, een van de zeven begeleiders van het kamp, gaat al een paar jaar als vrijwilliger mee. „Na deze vakantie ga ik bijvoorbeeld met een groep jongeren in de leeftijd van 12 tot en met 18 jaar naar de Ardennen.”

In de eettent is het ondertussen een drukte van belang. Kannen met thee worden door een aantal vrijwilligers aangedragen, terwijl een ander groepje net terugkomt van het uitzetten van een wandelroute. „Vanmiddag gaan we in groepjes van zes op pad. Iedere dag doen we iets anders, we hebben bijvoorbeeld een voetbaltoernooi gehad en er staat ook nog het bouwen van vlotten op het programma”, aldus Cobus.

Inmiddels is het middageten achter de rug en een groepje van vier kinderen is uitgekozen om te vertellen wat ze van de vakantie vinden. Vooral dat ze daardoor geen corveedienst hoeven te draaien is mooi meegenomen.

De jongens, Jurriaan van 10 jaar uit Bussum en Rizwan van 11 uit Zandvoort, en de meisjes, Sharony van 12 uit Heerlen en Younis van 11 uit IJbergen, lopen luid babbelend voorop naar een plekje waar we even rustig kunnen praten, maar blijken opvallend verlegen als hun gevraagd wordt wat ze nu van de vakantie vinden. „Leuk”, zeggen ze alle vier en vallen dan stil. Pas als er gevraagd wordt wát er dan zo leuk is, komen de verhalen los.

Jurriaan vindt de spelletjes het leukst en van Rizwan, een echte voetbalfan, mag er iedere dag wel een voetbaltoernooi gehouden worden. Sharony, de oudste van het stel, is vorig jaar ook geweest. „Ik vond en vind het gewoon gaaf hier. Ik weet niet of ik volgend jaar weer mag komen omdat ik dan 13 ben. Maar misschien mag ik dan wel naar de Ardennen.” En voor Younis blijkt de gezelligheid heel belangrijk.

Het eten is ook nog een onderwerp waar ze het over willen hebben. Volgens Sharony en Jurriaan was dat groene spul niet te eten, maar Younis en Rizwan vonden de andijviestamppot toch wel lekker. Over één ding zijn het wel eens, de leiders zijn het allerleukst! Ze hebben ieder alleen wel een eigen favoriet en ze raken dan al snel in een onderlinge discussie wie nu de leukste is en waarom. Van het gesprek komt daarna niet veel meer.

Teruglopend naar de rest van de groep zegt Cobus: „Er zitten kinderen bij die al het een en ander hebben meegemaakt. Zij zijn heel kwetsbaar. Dan is het mooi om te zien dat andere kinderen uit de groep hen opvangen. Een van de meisjes had gisteravond bijvoorbeeld heel veel verdriet. Ze zei dat ze zich had pijn gedaan, maar uiteindelijk bleek dat ze last had van heimwee. Younis pikte dit op en troostte haar op zo’n lieve manier, dat was gewoon ontroerend.”

De kinderen maakt het niet veel meer uit, ze maken zich klaar voor de wandeltocht en zijn het gesprekje al weer vergeten. Behalve Jurriaan, die wil nog even weten of hij nu beroemd zal worden na het interview. „Want dan mogen de mensen gratis mijn handtekening in Bussum komen halen hoor!” Vervolgens rent ook hij weg richting zijn begeleider.