Staatssecretaris Ross van Volksgezondheid schrijft aan de Tweede Kamer dat er bij de peuter sprake was van uitzichtloos en ondraaglijk lijden. Het jonge kind had een genitale afwijking, leed aan storingen van het afweermechanisme en was spastisch. Na het levensbeëindigend handelen gaf de arts ten onrechte een verklaring af dat het kind een natuurlijke dood was gestorven.

Het college van procureurs-generaal, dat deze kwestie heeft besproken, zag geen aanleiding om de arts te vervolgen. Volgens de top van het openbaar ministerie heeft de arts terecht een beroep gedaan op het criterium noodtoestand. Voor het onjuist invullen van de overlijdensverklaring heeft hij een waarschuwing gekregen, zo schrijft Ross aan de Kamer naar aanleiding van het jaarverslag van de regionale toetsingscommissies euthanasie. Minister Donner is het eens met de beslissing van het openbaar ministerie. Daarom is de zaak geseponeerd.

Donner stemde vorig jaar ook viermaal in met het niet vervolgen van artsen die euthanasie toepasten bij vier baby’s met een handicap. Zij hadden open ruggetjes in combinatie met andere ernstige (hersen)afwijkingen. Voordat de artsen het leven beëindigden, hebben ze andere deskundigen geraadpleegd. De ouders van de baby’s stemden, na overleg met de artsen over de diagnose en prognose van de aandoeningen bij hun kinderen, in met het doden van hun pasgeborenen. Volgens Ross is de levensbeëindiging „op medisch verantwoorde wijze uitgevoerd.” Deze zaken zijn daarom met instemming van Donner geseponeerd.

In totaal heeft het college van procureurs-generaal in 2004 zes gevallen van euthanasie besproken zonder dat er sprake was van een verzoek van de patiënt. Naast de vijf kinderen betrof dat een volwassen comateuze patiënt. Het openbaar ministerie besloot deze arts wel te vervolgen. De rechtbank sprak hem vrij, maar het OM heeft hoger beroep ingesteld. Inhoudelijk wil Ross daarom niet op de zaak ingaan.