Dit meldde de bond maandag op basis van aanbevelingen van een multiculturele ANBO–werkgroep, die de verschillen rondom dood en rouwen van verschillende culturen in kaart heeft gebracht.

Mensen met een niet–Nederlandse culturele achtergrond ondervinden vaak dat verzekeringen niet op hun specifieke wensen zijn toegespitst. Zo blijken zaalruimte en duur van de uitvaartdienst niet goed aan te sluiten bij wat bij hen gebruikelijk is.

Gangbare Nederlandse vormen van rouw en uitvaart verschillen van gebruiken bij migrantengroepen. Turkse en Marokkaanse Nederlanders versturen bijvoorbeeld nooit rouwkaarten. Zij kondigen een overlijden mondeling aan. De hindoegemeenschap geeft overlijdensberichten vooral door via de telefoon en eigen radiostations.

Andere gebruiken, zoals teraardebestelling zonder kist, inmetselen in een nis, uitvaart op de dag van overlijden of later dan vijf dagen, verdragen zich niet met de wettelijke Nederlandse normen en omgangsvormen. Ze worden meestal niet door de verzekering gedekt of men moet er extra voor betalen. Dit geldt bijvoorbeeld ook voor het honorarium van een hindoestaanse priester of korangeleerde die gebeden voordragen nadat iemand is overleden.

De ouderenbond heeft de Landelijke Stichting Rouwbegeleiding gevraagd stappen te ondernemen richting uitvaartverzekeraars en uitvaartondernemers.