De automobiliste stierf doordat een van de stukken steen door de voorruit van haar auto sloeg en haar in het gezicht raakte.

Jeroen van G. kreeg zes jaar celstraf, Davy V. vijf jaar, Stephan H. 36 maanden, waarvan 6 voorwaardelijk, en Frederik B. 24 maanden, waarvan 6 voorwaardelijk. De straffen zijn lager dan de eisen van de officier van justitie twee weken geleden. Die eisen gingen tot negen jaar.

De mannen hadden kunnen weten dat hun gedrag gevaarlijk was, stelt de rechtbank. Zij beschouwt het als algemeen bekend dat iemand kan overlijden als hij of zij hard rijdt en een groot stuk steen in het gezicht krijgt.

Ook de mannen zelf gaven in hun verklaringen aan dat ze het gevaar wel inzagen.

Het stenen gooien gebeurde niet in een „ogenblikkelijke opwelling”, menen de rechters. Al de hele avond gooiden Jeroen van G. en Davy V. voorwerpen van viaducten op de snelweg. Eerst een paar stokken, toen een zak met puin die op een vrachtwagen terechtkwam. Ten slotte de stukken tegel. Ze hadden gelegenheid genoeg om zich te bezinnen, aldus de rechtbank.

De rechtbank acht alle vier de Rijswijkers schuldig aan moord en vindt het niet relevant dat alleen Van G. en V. daadwerkelijk stenen lieten vallen. „H. en B. waren er dusdanig bij betrokken dat er sprake is van medeplegen.” Die betrokkenheid bestond er onder meer uit dat Stephan H. die avond de chauffeur was. In zijn auto reden de vier van locatie naar locatie.

Anders dan het openbaar ministerie was de rechtbank van mening dat het gooien van de zak puin alleen Jeroen en Davy was aan te rekenen. Stephan en Frederik hadden zich daarvan gedistantieerd.

Het latere slachtoffer reed in haar Fiat Cinquecento op de A4, toen de steen haar raakte. Volgens ooggetuigen reed de auto daarna nog een eind door om uiteindelijk vrij rustig tegen de vangrail tot stilstand te komen. De vrouw was ernstig gewond aan gezicht en hoofd. Ze overleed rond 01.00 uur ’s nachts in het ziekenhuis aan haar verwondingen. Na deze zaak volgde in het land een golf van vergelijkbare incidenten.

De Leidse hoogleraar strafrecht Th. de Roos zegt in een reactie niet op te kijken van het vonnis. „Toen deze zaak zich aandiende, zag ik al aspecten die wezen op het misdrijf moord. Overigens vind ik het verschil tussen doodslag en moord maar een detail. Het gaat hier vooral om de opzet, al dan niet voorwaardelijk.”

De voorbereidingen op de daad, zoals het slepen met „zware voorwerpen”, kunnen juridisch vertaald worden als een onderdeel van moord, in de visie van De Roos. Dat de rechtbank opzet bewezen acht, vindt hij logisch. Hij wijst erop dat de veroordeling ook het gooien van een zak puin op de cabine van een vrachtwagen omvat. „Er was een aanmerkelijke kans op vreselijke gevolgen van hun handelen. Dat besef hebben de verdachten kennelijk voor lief genomen.”

De advocaat van Davy L. liet namens zijn cliënt weten in hoger beroep te zullen gaan. De overige raadslieden houden dit nog in beraad.