Dat blijkt uit de studie ”Liefde op maat. Partnerkeuze van Turkse en Marokkaanse jongeren”, die socioloog Leen Sterckx en antropoloog Carolien Bouw uitvoerden in opdracht van de Turkse moskeekoepel Milli Görüs Nederland en twee Marokkaanse moslimorganisaties.

Dinsdag presenteerden de auteurs hun boek in de Amsterdamse Al Mohsinine-moskee. Daarbij omschreven ze de zoektocht van Turkse en Marokkaanse mannen naar een partner als „een complex proces van dwang en zelfdwang en van traditie en verandering.”

Sterckx wees erop dat veel Turken en Marokkanen die tijdens hun vakantie een huwelijk sluiten hun keus achteraf niet goed kunnen verklaren. „Ze komen dan met verklaringen als: „Het leek wel of ik was betoverd.” Sommigen nemen zelfs het woord zwarte magie in de mond.”

Bouw beklemtoonde dat met name de huidige generatie Turken en Marokkanen zich bij het zoeken naar een levenspartner steeds vaker wil laten leiden door de eigen gevoelens en emoties. „Maar als puntje bij paaltje komt, kiezen ze toch voor solidariteit met hun ouders. In de praktijk betekent dat: huwen met een partner uit hun geboortestreek. Zo’n keus betekent voor de ouders namelijk de beste garantie voor een goede oudedagsvoorziening.”

Door zelf opdracht te geven om de oorzaken en gevolgen van importhuwelijken te onderzoeken, tonen Nederlandse allochtonenorganisaties volgens directeur Haci Karacaer van Milli Görüs Nederland hun verantwoordelijkheid te willen nemen bij het oplossen van problemen in hun achterban. Niet alle Turken en Marokkanen van de oudere generatie zijn echter met de studie ingenomen. Sommigen van hen zeiden dinsdag te vrezen dat veel Nederlanders in het boek het bewijs zullen zien dat minister Verdonk (Vreemdelingenzaken) met haar restrictieve toelatingsbeleid op de goede weg is. Anderen vroegen zich af waarom de onderzoekers zich uitsluitend concentreerden op de huwelijksproblematiek in Turkse en Marokkaanse kring. „Echtscheidingen komen toch overal voor?”