Een kraamhulp kon vorig jaar mei haar tranen niet bedwingen toen ze de erbarmelijke omstandigheden zag waarin de 3-jarige Savanna verkeerde. Het ondervoede meisje leek net een „aapje dat zich aan me vastklampte”, zo citeerde rechtbankvoorzitter mr. R. Elkerbout maandag bij de rechtbank in Den Haag een verklaring van de kraamhulp. „Het meisje was koud, angstig en mager. Het leek net een oorlogskind.” Een andere hulpverleenster constateerde dat Savanna „geen levenslust uitstraalde” en op een „angstig vogeltje” leek.

Sonja de J., moeder van Savanna en vermoedelijk voor een groot deel verantwoordelijk voor de tragische dood van haar kind, reageerde kort op de verklaringen. „Leugens.”

In 2002 was de toestand rond Savanna zo ernstig dat het meisje enkele maanden uit huis werd geplaatst. Maar na terugkeer werd de toestand voor het meisje er niet beter op.

Als Savanna volgens de ouders stout was, deinsden Sonja de J. en haar man Mario B. er niet voor terug het kind in een zogenaamde strafkast te stoppen. Om het gegil van de peuter te smoren, duwden ze haar een washandje en in een enkel geval zelfs een vuile sok in de mond. Meermalen werd dat washandje met een zwachtel aan het gezicht van het kind verbonden.

Aangrijpend was dat het meisje soms uit eigen beweging een washandje in de mond stopte, waarbij ze zei: „Ikke stil, ikke stil.”

Moeder Sonja de J. realiseerde zich soms het schokkende karakter van haar daden. „Toen ik haar een keer met een washandje in de mond in de kast wilde stoppen, zei ik: Wat bezielt mama?”

Hulpverleners en omwonenden stonden niet zelden versteld van de bizarre handelswijze van Sonja de J., die bij de rechtbank maandag haar woordje meestal wel klaar had. Zo zei De J. toen Savanna een prik kreeg tot vier keer toe: „Nou wordt ze een keer teruggepakt.” Een verloskundige voegde ze ooit toe: „Blijf met je vuile poten van mijn bed.” Buren hoorden Sonja tegen haar dochtertje schreeuwen: „Als je nou je smoel niet houdt, stop ik je in de kast.”

Op 20 september ontstak haar moeder in woede. Sonja was extra geprikkeld omdat dat ze zojuist per telefoon van de makelaar te horen had gekregen dat de koop van een huis niet doorging, omdat de prijs per abuis een nul te weinig telde.

De J. gaf haar dochtertje een keiharde klap in haar gezicht en zette haar onder een koude douche. In de badkamer kwam het kind meermalen ten val. Ook propte de moeder Savanna opnieuw een washandje in de mond. Het kind overleefde de mishandelingen niet. Reanimatie door Sonja de J. mocht niet baten.

Nog diezelfde dag wikkelden Sonja de J. en haar man Mario het lichaampje van Savanna in een doek en legden ze het in de kofferbak van de auto. Samen met hun vier maanden jonge baby’tje Rowena reden ze naar Holten. Daar waren Sonja en Mario eerder dat jaar nog op vakantie geweest. Op een bosweg bij Holten stuitten ze die nacht op agenten. Sonja beweerde dat ze „winkeltjes wilden kijken” in het nabijgelegen Nijverdal. Agenten geloofden dat verhaal niet en deden in de kofferbak de lugubere vondst.

Opvallend is dat Sonja in juni vorig jaar een fax verstuurde naar de gezinsvoogd. Daarin zei de moeder van Savanna dat het kind maar bij een „goeie gezin” moest worden ondergebracht. „Ik was eindelijk zover dat ik aan Savanna ging denken en niet alleen aan mezelf”, zei de moeder maandag. „Er lag een joekel van een druk op mijn schouder. Ik kon dat niet meer aan.”

Sonja de J. heeft in totaal vier kinderen van drie verschillende mannen. Biologische vader van Savanna is ene Dennis, die bij De J. is weggegaan. De J. staat te boek als een vrouw die haar partner hard liet werken en hem ook nog eens opscheepte met veel huishoudelijke en verzorgende taken. Zelf ging ze meermalen per week uit, onderhield ze tal van wisselende seksuele contacten en was ze meer dan eens zwaar dronken.

Dinsdag stond Mario B. voor de Haagse rechtbank terecht. Ook zouden deskundigen van het Pieter Baan Centrum vanmiddag inzicht geven in de psyche van de verdachten. Naar verwachting formuleert het openbaar ministerie volgende week de strafeis.