De Nijmeegse monumenten het Valkhof, de Belvédère en de zogeheten Godenpijler zijn vanaf december te zien in de miniatuurstad in Den Haag.

In het kader van het 2000-jarig bestaan van Nijmegen bouwt de stad aan een nieuw monument, geïnspireerd op de Romeinse Godenpijler. In 1980 werd bij opgravingen in het centrum van Nijmegen een Romeinse godenzuil ontdekt van 17 na Christus.

Voor Nijmegen is deze zuil belangrijk om de leeftijd van de stad te duiden. Deskundigen zijn van mening dat de Romeinen een dergelijke zuil alleen plaatsten in een stedelijke enclave van enige omvang, dus durft Nijmegen te zeggen dat er ook in het jaar 5 wel bebouwing van enig formaat aan de Waal moet zijn geweest.

Het Valkhof dateert uit het jaar 777. Toen liet Karel de Grote een paleis bouwen op de Valkhofheuvel. Nijmegen was in die tijd een nederzetting aan de uiterste grenzen van het Frankische Rijk, dat zich toen uitstrekte tussen de Rijn en de Loire. Door zijn ligging had Nijmegen een belangrijke strategische betekenis. De Rijndelta was steeds een betwist gebied tussen de Franken ten zuiden en de Friezen ten noorden van de Rijn. In 1030 werd de zestienhoekige St.-Nicolaaskapel gebouwd. Vanaf 1152 bouwde keizer Frederik Barbarossa I op deze plek een reusachtige burcht.

De Belvédère was oorspronkelijk een verdedigingstoren, die in de tweede helft van de 15e eeuw werd gebouwd bij de aanleg van een nieuwe stadsmuur. Een deel van deze stadsmuur is nog te zien in het Hunnerpark. In 1620 werd de toren vernieuwd en in de jaren 1646-1649 werd hij vergroot, door toenmalig stadsbouwmeester Peter van Blokhout. Bij deze laatste verbouwing, toen het gebouw zijn huidige vorm in renaissancestijl kreeg, werden onder andere de balustrade op het dak en de gevelsteen met het stadswapen boven de ingang toegevoegd. Tegenwoordig is in de Belvédère een restaurant gevestigd.