„Idioot toch?” Wodrada, 77 jaar oud, wijst op de splinternieuw ogende asfaltlaag waarmee een ingang is gemaakt naar het bungalowpark. ”Fietspad”, geeft het blauwe bordje naast de weg te kennen. „Maar dit ís helemaal geen fietspad. Hier lopen veel kinderen op de smalle straatjes. En kijk, het loopt hier nog naar beneden ook. Al die groepen toerfietsers kunnen hier van de zomer lekker snelheid maken. Het is wachten op de eerste dode.”

De Schotsman is een park van enkele nauwe straatjes. Aan de lanen staan voornamelijk vakantiehuizen. Wodrada woont met zijn vrouw al jaren in het park, dat onder de kern Kamperland in de gemeente Noord-Beveland valt. Vanuit zijn huis heeft hij een riant uitzicht op het Veerse Meer, met daarachter het Walcherse Veere met zijn plompe toren.

Het fietspad door het park is onlangs door de gemeente Noord-Beveland aangemerkt als toekomstige doorgaande route. „De toerfietsers die een ronde om het Veerse Meer maken, rijden straks iedereen omver. Er lopen hier veel kindjes van en naar het Veerse Meer, op blote voetjes en met surfplankjes. Die worden straks allemaal platgereden.”

Van enige ironie is Wodrada niet ontspeend. „Kijk”, houdt hij halt, „hier heb je weer zo’n paadje naar het Veerse Meer. Zie je ze al aankomen, die kindjes met hun surfplankjes? Allemaal plat, dadelijk.”

De straten in het bungalowpark ogen inderdaad niet al te ruim. Bovendien ontbreekt een trottoir. Ook het uitzicht over het Veerse Meer ontbreekt in het park goeddeels. De huizen nemen vrijwel al het zicht weg. Het idee van het fietspad is Wodrada een doorn in het oog. Hij blijft staan bij het bordje dat aangeeft waar het fietspad begint. „Wee m’n gebeente als ik die bordjes zou weghalen, zeiden ze bij de gemeente.”

De krasse Wodrada lijkt er toe in staat. Hij nam het voortouw in een jarenlang steekspel met de gemeente om de beslissing ongedaan te krijgen, maar tevergeefs.

Op de website van de Fietsersbond deponeerde de bewoner van de Schotsman een klacht; een tiental mensen -merendeels ook woonachtig in het park- reageerde instemmend. Binnenkort hoopt Wodrada het hogerop te zoeken: hij probeert de Zeeuwse commissaris van de Koningin, Van Gelder, over de kwestie te spreken te krijgen, zegt hij in zijn woning. En als die poging ook strandt? „Dan is het klaar”, verzucht zijn vrouw. Ze wendt zich naar haar man: „Tenminste, dat heb je beloofd!”

Bij de gemeente is Wodrada intussen geen onbekende meer. „Ik waardeer de aandacht van de heer Wodrada voor de veiligheid”, zegt sectorhoofd grondgebied B. Melis van de gemeente Noord-Beveland, „maar wij denken nog steeds dat dit de beste optie is voor fietsers.” Tot voor kort reden de meeste fietsers over de nabijgelegen Ruiterplaatweg, die het bungalowpark ontsluit. Melis: „Op die weg wordt heel hard gereden. Bovendien moeten fietsers van het Veerse Meer kunnen genieten. Ze zien het meer alleen niet op het kleine stukje waar Wodrada woont.”

Ook het feit dat fietsers na hun tocht door het park alsnog over de onveilige Ruiterplaatweg verder moeten, snijdt voor de gemeente geen hout. „Daar wordt aan gewerkt”, zegt Melis. „Dat gedeelte zal binnenkort zodanig worden ingericht dat fietsers daar veel veiliger kunnen rijden.”

Dit is het derde deel in een korte serie naar aanleiding van de recente opening van een meldpunt voor slechte of onveilige fietspaden op www.fietsersbond.nl.