De Statenverkiezingen, vergelijkbaar met de Nederlandse Tweede-Kamerverkiezingen, werden destijds gewonnen door de FOL. De partij van Anthony Godett werd met vijf zetels de grootste. De PAR van Etienne Ys moest het met vier zetels stellen. Het lukte de FOL echter niet coalitiegenoten te vinden. Daarop kwam het eerste kabinet-Ys aan de macht.

Bij de Eilandraadsverkiezingen een jaar later op Curaçao, vergelijkbaar met de Nederlandse gemeenteraadsverkiezingen, kwam de FOL opnieuw als grootste partij uit de bus. Als gevolg daarvan begon de regering op landsniveau te wankelen. Toen bleek dat zijn coalitiegenoten liever met de FOL wilden regeren, besloot Ys in mei 2003 het ontslag van zijn regering in te dienen.

Twee maanden later kwam er inderdaad een regering onder FOL-signatuur, maar die struikelde nog geen jaar later over interne meningsverschillen. In juni 2004 probeerde Ys het nog een keer. Weer zonder succes.

Volgens fractieleider Pedro Atacho zou Ys donderdag zijn ontslag indienen bij de gouverneur van de Nederlandse Antillen. De regering wil zonder de PLKP van vice-premier Cova verder, waardoor de coalitie zou kunnen rekenen op 13 van de 22 zetels.

De krappe meerderheid is verdeeld over zes partijen en vijf eilanden. Voor Curaçao doen dan nog de PAR (vier zetels) en de PNP (drie zetels) mee. De UPB van Bonaire heeft twee zetels, de WIPM van Saba één, de Democratische Partij Sint Eustatius één en de Democratische Partij Sint Maarten twee.

De volgende Statenverkiezingen staan gepland voor januari 2006. Omdat de inwoners van alle vijf de eilanden van de Antillen zich in referenda hebben uitgesproken voor nieuwe bestuurlijke verhoudingen, is er een kans dat die Statenverkiezingen de laatste zullen zijn. De Antillen houden dan op te bestaan.

Op Sint Eustatius na hebben delegaties van alle eilanden eind april afgesproken te streven naar opheffing van het land, uiterlijk in juli 2007.