Volgens Donner was de inzet van de illegale pers indertijd niet de vrijheid van meningsuiting. „Men zette het leven niet op het spel om maar alles te kunnen zeggen". Het ging volgens de bewindsman om „mensen bijeen en bij de les te houden" en „het oproepen van tegenkrachten tegen de spiraal van wantrouwen en onzekerheid die door bezetter werd gevoed".

Volgens de bewindsman heeft de pers ook in deze tijd een belangrijke functie in dienst van de samenleving. „Ook in onze dagen vergt het kwaliteiten zoals die indertijd nodig waren. Mensen die betrokkenheid bij de samenleving stellen tegenover onverschilligheid; die perspectief willen bieden in plaats van verwarring".

Donner pleitte ervoor om de taak van de illegale pers in oorlogstijd een nieuwe invulling te geven voor deze tijd. „We leven in een tijd waarin keuzen minder helder zijn. We voelen ons bedreigd, onveilig en economisch onzeker. Verdraagzaamheid, verantwoordelijkheid voor en compassie met de medemens en de bereidheid om anderen het voordeel van de twijfel te gunnen, worden daardoor weggedrukt".

Volgens de bewindsman is zekerheid essentieel. „Maar als alles aan veiligheid en zekerheid ondergeschikt wordt gemaakt, geraakt de samenleving in een spiraal van wederzijds wantrouwen, onderling onbegrip en uiteindelijk ook van toenemend geweld. Hoe meer zekerheden we hebben, des te onzekerder voelt het bestaan van risico’s of bedreiging. Dan willen we alleen nog betere zekerheden en die houden meestal in dat we ons afschermen van en beschermen tegen anderen".