Het pontje tussen Nederhemert-Noord en -Zuid puft onophoudelijk heen en weer over de Afgedamde Maas. Een schijnbaar onuitputtelijke hoeveelheid schoolkinderen en dorpsbewoners wordt stukje bij beetje overgezet van het ene naar het andere deel van het dorp. Een enkeling wil wel eens zien hoe het gerestaureerde kasteel erbij ligt. De overgrote meerderheid heeft echter maar één doel: de Koningin zien. Vrijdag bezocht koningin Beatrix het opgeknapte kasteel Nederhemert. Tegelijkertijd ging het Jaar van het Kasteel van start.

Henrieke van Wijk, leerling van De Wegwijzer, is voor de gelegenheid helemaal in het oranje gehuld. De Koningin heeft ze nog niet eerder gezien. „Maar ik heb laatst wel een werkstuk gemaakt over het Koninklijk Huis.” Esther van Rijswijk heeft een knaloranje pet op, met drie kleppen: rood, wit en blauw. Ook voor haar is het de eerste keer dat ze de majesteit in levenden lijve ziet. „Ik zou het leuk vinden als ze stopt en een hand geeft.”

Even later gaat tenminste één wens in vervulling: de Koningin arriveert en baant zich een weg door de wild met vlaggetjes zwaaiende menigte. Handen schudden is er echter niet bij. Wél maakt de Koningin tijd vrij voor een kort gesprek met schoolhoofd W. C. van der Toorn en meester M. Vos. Van hen krijgt ze het jubileumboek van de basisschool, die dit jaar het 75-jarig jubileum viert.

Op het terrein van het kasteel zijn er bloemen voor de vorstin. Ze krijgt ze uit handen van Pien en Koen van Loon en Jelmer Kooijman. Alledrie wonen ze vlakbij het kasteel. Voor Jelmer is het helemaal een bijzondere dag, omdat hij zeven jaar wordt. Hij krijgt maar liefst twee keer een hand van de Majesteit. „Ze was erg aardig”, aldus de jarige na afloop. „Ze feliciteerde me en we mochten een stukje met haar meelopen.”

Daarna is het tijd voor plichtplegingen. In een speciaal geprepareerde bouwloods opent de majesteit met een druk op de knop het Jaar van het Kasteel. Daarna start een videopresentatie over de restauratie van Kasteel Nederhemert. Het slot werd de afgelopen drie jaar compleet hersteld, nadat het 1945 was vernield in de oorlog. Decennialang was er geen geld voor restauratie, totdat het Rijk over de brug kwam met een Kanjersubsidie. Daarna volgden andere geldschieters, waardoor de opknapbeurt vrijwel geheel bekostigd kon worden.

Aansluitend aan de presentatie krijgt de Koningin een rondleiding door het slot. Speciale aandacht is er daarbij voor de grote zaal in het kasteel, die zo veel mogelijk is gereconstrueerd. Ook andere delen van het bouwwerk zijn hersteld, maar niet alle ruimtes zijn in oude stijl teruggebracht. Bewonderend kijkt de vorstin naar de twee meter hoge portretten van vroegere kasteelbewoners. Daarop staan de families Torck en Quadt, die het slot in de 16e eeuw bewoonden.

Ook de laatste bewoners van het kasteel zijn aanwezig bij de openingsplechtigheid. Baron en barones Van Wassenaer van Nederhemert wonen vandaag de dag op korte afstand van wat eens hun woning was. Het doet de beide adellieden goed om het bouwwerk weer te zien schitteren. Hij: „Ik had niet verwacht dat het ooit zover zou komen.” Zij: „Het is niet meer het kasteel dat het was.” Hij: „Wat mij betreft was het hersteld in vooroorlogse staat.” Zij: „Ik had dit niet verwacht. De laatste maanden ben ik maar niet meer op de bouw gaan kijken. Aan de andere kant ben ik blij met de restauratie. Het deed me werkelijk pijn dat het gebouw voordien steeds verder aftakelde.”

Als de Koningin rond half vier vertrekt, zijn de schoolkinderen verdwenen. Bij het hek staan nog enkele tientallen dorpsbewoners. De bewonderende kreten zijn niet van de lucht als de majesteit langsrijdt in haar hofauto. Al snel is het voertuig uit het zicht verdwenen. De bevolking keert terug naar huis. In het dorp hangen de vlaggen nog uit. Van een koninklijk bezoek moet je immers lang nagenieten.