Dat blijkt uit een onderzoek van psycholoog en pedagoog N. van de Wiel van het Universitair Medisch Centrum Utrecht (UMCU), die daarop is gepromoveerd. Zij paste het zogeheten Coping Power Programma aan de Nederlandse situatie aan.

Bij de behandeling worden zowel de kinderen als de ouders betrokken. Kinderen krijgen in kleine groepjes een gedragstherapie die is gericht op ”sociale probleemoplossing”. De Utrechtse versie duurt negen maanden, waarin de kinderen 23 keer bijeenkomen. Hun vaders en moeders krijgen in vijftien groepssessies een training in opvoedingsvaardigheden.

Aan het onderzoek van Van de Wiel deden 77 kinderen van acht tot dertien jaar mee die gedragsproblemen vertoonden, alsook hun ouders. Kinderen uit beide groepen met de stoornis ADHD kregen daarvoor medicijnen. Ongeveer de helft volgde de nieuwe methode en de rest de huidige methoden. De nieuwe methode omvat onder meer individuele gedragstherapie en gezins- of speltherapie.

In beide groepen nam het probleemgedrag af en het sociaal wenselijke gedrag toe. Maar bij de nieuwe behandelmethode namen de problemen meer af dan in de controlegroep. Een halfjaar na afloop van de therapie was het probleemgedrag nog steeds gedaald, maar bestond er geen verschil meer tussen beide groepen deelnemers. Volgens Van de Wiel komt dat doordat de meeste kinderen uit de gangbare groep daarna nog een vervolgtherapie deden. De deelnemers aan het Coping Power Programma hadden geen vervolg.

In beide groepen werd het sociaal wenselijk gedrag voor sommigen nagenoeg normaal. Maar ook dat gebeurde bij meer kinderen uit de groep die de nieuwe methode volgde. Van de Wiel pleit voor invoering van de Amerikaanse methode.