Problemen waar de maatschappelijk werkers van De Driehoek tegenaan lopen zijn: langdurig bekijken van pornosites op internet of van pornofilms, overmatige zelfbevrediging en prostitutiebezoek. Om duidelijkheid te krijgen over wat wel en wat niet seksverslaving is, waren een krap dertig hulpverleners en vertegenwoordigers van het afkickcentrum De Hoop en van de Gereformeerde Hogeschool Zwolle gisteren aanwezig op de studiedag.

Drie keer zelfbevrediging in de week is voor drs. C. Roest, psychotherapeut bij Eleos, geen seksverslaving, „hoewel je dat natuurlijk serieus moet nemen.” Seksverslaving is wel urenlang masturberen, uren per dag op zoek zijn naar sekssites op internet of zodanig frequent prostitutiebezoek dat een man met een gewoon inkomen dat niet kan betalen. „Enkele alarmerende feiten: eenderde van alle internetters bezoekt wel eens een sekssite; 8 procent van hen zijn daar meer dan elf uur per dag mee bezig.”

D. Bernard, pastoraal psycholoog bij het bureau Evangelische Hulp Aan Homofielen (EHAH), onderscheidde interesse in seks, preoccupatie door seks („zeg maar oversekst zijn”) en een obsessie voor seks. De laatste vorm werkt verslavend.

Ook de gezindte
Ook in de gereformeerde gezindte komt seksverslaving voor, alhoewel Mewe van De Driehoek vermoedt dat dit vaker verslaafdheid aan seksuele beelden (internet, porno) betreft dan aan seksuele daden (prostitutiebezoek, overspel).

Ook hogergeplaatsten in christelijke kring vallen in deze kuil. Bernard citeerde een Amerikaans onderzoek waaruit blijkt dat „zeer veel gelovige mannen met betere posities hun verslaving aan porno via internet botvieren.” Uit zijn eigen hulpverleningservaring bij de EHAH in Amsterdam herkent Bernard dit. „Het aantal ambtsdragers dat problemen heeft met internetseksverslaving is groter dan wij met z’n allen willen geloven.”

Roest is het hiermee eens. „Toen ik tien jaar geleden als jong broekie bij het Gereformeerd Psychiatrisch Ziekenhuis begon, durfde ik thuis niet te vertellen wat er zich allemaal afspeelt in kerkelijke kring. Seksueel misbruik door of seksverslaving bij ambtsdragers, predikanten, gemeenteraadsleden van de kleine christelijke partijen, het gebeurt.”

Positieve benadering
Een hulpverlener dient een cliënt met deze problemen positief te benaderen, aldus Roest. „De basishouding moet acceptatie zijn.” De psychotherapeut heeft geleerd dat de seksverslaafde vaak een vat vol tegenstrijdigheden is met een negatief zelfbeeld en veel schuldgevoelens.

Roest beveelt een zelfcontroleprogramma aan. In dit stappenplan prijst de hulpverlener de verslaafde om vooruitgang, hoe klein ook. Roest gaf een aantal praktische handvatten, zoals het vermijden van het tanken bij het station met „verkeerde bladen” of van alleen thuis zijn, het richten van de seksuele gevoelens op de huwelijkspartner en het bellen van een vertrouwenspersoon bij seksuele opwinding.

Goed gedrag moet worden beloond. Zo suggereerde Roest zichzelf te tracteren op ijs na een dag of week zonder verslavingsgedrag, of het sparen van fiches voor een grote aanschaf. Het voorkomen van het verslavingsgedrag zou kunnen worden ’bestraft’ door dit te melden aan een vriend of partner, of door het storten van geld voor een goed doel. Verder adviseerde hij het bijhouden van een grafiek die de voor- en achteruitgang van het vooraf afgesproken stappenplan duidelijk in beeld brengt.