Kamerlid Spruyt
„Ben je raar! Je weet dat ik daar totaal ongeschikt voor ben.” Dat zei oud-collega Bart Jan Spruyt, tegenwoordig directeur van de conservatieve Edmund Burke Stichting, begin november op onze vraag of hij wellicht ambitie had om kamerlid te worden. Hij was toen net op televisie verschenen om te melden dat hij kamerlid Wilders hielp bij het oprichten van een eigen politieke partij.
Kennelijk heeft Spruyt zo rond de jaarwisseling een ander zelfbeeld gekregen. In De Volkskrant liet hij zaterdag weten een positie op Wilders’ kandidatenlijst serieus te overwegen. Volgend najaar beslist hij. „Als de groep-Wilders volgend jaar een goede liberaal-conservatieve club blijkt te zijn, en als ze me willen hebben, dan is het mij een eer daarvoor volksvertegenwoordiger te worden.”
We wachten in spanning af. Het lijkt in elk geval wel zaak om Spruyt te houden aan zijn voorwaarde dat Wilders’ partij een „echt conservatieve beweging” moet worden. En dus niet een „beetje armoedige law-and-order-club, strikt seculier en antireligieus.”
Voorlopig houden wij ons hart vast. Wilders vond het kennelijk nodig de beginselen voor zijn partij op zondag te presenteren. Nergens blijkt in zijn twintig pagina’s tellend stuk enige affiniteit met christenen, het christelijk geloof dan wel de joods-christelijke traditie van Nederland. Het hoofdstuk over de sociale zekerheid bevat bovendien een pijnlijke verrassing: „Beperking kinderbijslag tot de eerste twee kinderen.”
Innovatie
Via het innovatieplatform proberen overheid, bedrijfsleven en onderwijs de economie weer creatief en vernieuwend te maken. Maar de Kamer is ontevreden, bleek donderdag. Veel fracties vinden dat er te veel wordt gepraat en te weinig resultaten worden geboekt. Premier Balkenende kan maar beter weg als voorzitter, schimpten politici van PvdA en GroenLinks. Nu snel concrete successen, anders moet het platform worden opgeheven, dreigden VVD en SP eendrachtig.
LPF-kamerlid Wien van den Brink pakte het anders aan. Sinds hij door keelkanker zijn stembanden verloor, produceert hij een moeilijk te verstaan geluid dat via een soort luchtvervormingsapparaatje in zijn keel naar buiten komt. Maar hij is nog kamerlid en neemt dapper deel aan debatten. Via logopedie weet hij zich steeds beter verstaanbaar te maken. Zichzelf tot voorbeeld stellend, wees Van den Brink erop dat innovatie niet direct iets tastbaars is, maar een zoektocht die begint met nieuwsgierigheid of -in zijn geval- uit pure noodzaak.
Met dit „emotionele voorbeeld” slaagde Van den Brink er echter niet in het debat op een hoger niveau te tillen. In de tweede termijn werd er, vooral door de linkse oppositie, weer ouderwets gehakketakt. Van den Brink was toen al naar huis. Maar D66-kamerlid Dittrich vertolkte zijn boosheid: „Van den Brink is teleurgesteld, omdat het weer Haags gedoe wordt. Hij noemde het op deze manier ”azijnpisserig”.”
Peter van Olst
Inzicht
Over het Israëlisch-Palestijns conflict heeft GroenLinks een overzichtelijk standpunt. Als Israël de bezette gebieden ontruimt en stopt met agressie, zijn de problemen snel opgelost. Natuurlijk, de Palestijnen zijn ook niet vies van geweld, maar de veroorzaker van alle ellende is en blijft Israël.
Als het aan partijlid Ratna Pelle ligt, wordt het hoog tijd dit standpunt drastisch bij te stellen. In het jongste nummer van het officiële partijorgaan GroenLinks Magazine krijgt ze twee pagina’s om aan te geven dat er binnen de linkse gelederen sprake is van selectieve verontwaardiging.
Dat Hamas en Islamitische Jihad de zelfmoordaanslagen zullen stoppen zodra Israël geen geweld mee gebruikt, verwijst ze naar het rijk der fabelen. Ze komen juist in actie zodra het vredesproces weer op gang komt. Dat er vrede aanbreekt zodra Israël de bezette gebieden opgeeft, kan evenmin standhouden. „Ook voor de bezetting van de Westoever en de Gazastrook en zelfs voor de stichting van Israël was er al Palestijns geweld”, zo geeft Pelle haar partij een gratis lesje geschiedenis.
Beide partijen zullen elkaar een plaatsje onder de zon moeten gunnen. Daar komt het betoog in GroenLinks Magazine op neer. Het zal nog wel even duren voordat dit inzicht in de partij gemeengoed is maar ook hiervoor geldt: beter laat dan nooit. Jan van Klinken
Huggen
SGP-fractievoorzitter Van der Vlies heeft een donorcodicil op zak. „Mijn diepste motivatie voor het dragen van een codicil is naastenliefde”, zo liet de staatkundig gereformeerde voorman vorige week via NRC Handelsblad weten.
Hij was niet de enige die rond de stemming over orgaandonatie zijn persoonlijke opvattingen naar buiten bracht. Direct na de stemming, waaruit bleek dat er in ons land voorlopig geen nieuw orgaandonatiesysteem komt, lieten de LPF-kamerleden Eerdmans en Hermans weten dat zij zich als donor opgeven.
Voor het meest persoonlijke moment tekenden SP-kamerlid Kant en haar ChristenUnie-collega Huizinga. Zoals bekend steunde de ChristenUnie als enige christelijke partij de SP-motie waarin werd gevraagd om een nieuw, minder vrijblijvend donorsysteem.
Direct nadat de Kamer de motie had verworpen, ging Kant troost zoeken bij Huizinga. De twee dames omhelsden elkaar hartelijk en innig. Huizinga: „Er moet in de Kamer ruimte zijn voor dit soort menselijke uitingen. We waren beiden erg teleurgesteld. Agnes wilde mij toen -om het in het Engels te zeggen- even huggen.”
Gerard Vroegindeweij
Agenda
De Tweede Kamer debatteert dinsdag onder andere over het huur- en het klimaatbeleid. Woensdag komt in een spoeddebat aan de orde of de gegevens over uitgeprocedeerde asielzoekers openbaar moeten worden. Voor donderdag staat een debat op de agenda over een wet die politieke partijen meer subsidie verstrekt.