De officier van justitie acht bewezen dat L. verantwoordelijk is voor de dood van Boon. Ze vindt dat er sprake is van doodslag en geen moord, omdat niet te zeggen is of L. van plan was zijn partner te doden. De officier spreekt van femicide en vermoedt dat de trigger voor L. was dat Boon de relatie met hem wilde beëindigen.

L. zei in de rechtbank dat hij er „niets mee te maken heeft”. Verder wilde hij geen vragen beantwoorden en beriep hij zich op zijn zwijgrecht.

Uit getuigenverklaringen bleek dat Susanna, moeder van twee dochters, en de verdachte vaak ruzie hadden en dat ze bij hem weg wilde. Hij werd omschreven als dominant, agressief, jaloers en bezitterig. Twee maanden voordat Boon verdween, zou ze tegen een vriend hebben gezegd: „Als mij wat overkomt, als ik er niet meer ben, dan moet je L. in gedachten houden.”

L. zei in 2016 dat Boon was weggelopen na een ruzie in haar woning aan de Jacob van Lennepstraat in Amsterdam-West. Hun toen 7-jarige dochter was thuis. In 2016 zei ze dat haar moeder was vertrokken, maar in 2023 paste ze haar verklaring aan. Ze had „stikgeluiden” gehoord en gezien dat haar vader haar moeder wurgde. Ze had dat niet eerder verteld, „omdat ze dacht dat ze het had gedroomd” en „ze bang was dat hij ook iets met haar zal doen”.

Uit het dossier blijkt dat L. „raar gedrag” vertoonde na de vermissing van Boon, zo zei de rechter. Zo zegde hij een FNV-lidmaatschap van haar op, had hij snel een nieuwe vriendin en deed hij niet mee aan zoekacties. Ook zou de verdachte de vindplek van Susanna kennen, omdat die dicht bij een visplek is waar hij wel eens heenging.

De advocaat van L. zei dat er een gebrek is aan hard bewijs, zoals DNA of andere sporen. Ook noemde hij de laatste verklaring van de jongste dochter „volstrekt onbetrouwbaar en ongeloofwaardig”, omdat ze volgens hem beïnvloed kan zijn door informatie die ze van anderen of uit de media heeft gekregen en ze haar verhaal later heeft aangepast. Hij vroeg om extra onderzoek.