„Wat leidend is voor de opvatting van het kabinet is datgene dat vanuit de vier fracties wordt aangedragen, althans vanuit het hoofdlijnenakkoord”, aldus Schoof. „En zoals we hier vanuit het kabinet, vanuit ongetwijfeld vele verschillende achtergronden, proberen dat te overbruggen.” Bij het samenbrengen van die „visies” wil Schoof „een zekere pragmatiek betrachten”. Te veel partijpolitieke discussies in het kabinet wil hij vermijden.

Dassen was teleurgesteld in dat antwoord, en met hem Frans Timmermans (GroenLinks-PvdA). „Voor het eerst hebben we een minister-president die ongetest en onbekend is”, zei de oppositieleider. Normaal gesproken is de premier de leider van de grootste coalitiepartij met wie kiezers al kennis hebben kunnen maken in de verkiezingscampagne, legde hij uit. „En daarom wil ik zo graag weten wat u, Dick Schoof, wat u vindt.”

Als de premier zich alleen opstelt als uitvoerder van het door PVV, VVD, NSC en BBB uitgevoerde beleid „wordt toch Geert Wilders gezien als de leider van dit land” als de leider van de grootste partij, redeneert Timmermans.

Maar Schoof lijkt zijn eigen mensbeeld minder belangrijk te vinden dan de twee oppositiefracties. „De kiezer vraagt niet zozeer naar mijn mensbeeld, maar naar datgene waar het kabinet voor staat. En waar het kabinet voor staat, is het oplossen van de problemen die we heden ten dage ervaren als grote problemen.”

Later bekritiseerde Stephan van Baarle (DENK) de premier om te reflecteren op standpunten van coalitiepartij PVV en „een lijn te trekken als artikel 1 van de grondwet in het gedrang komt”. In het eerste grondwetsartikel is gelijke behandeling en het verbod op discriminatie vastgelegd.

„Artikel 1 van de grondwet is mij zeer bekend”, reageerde Schoof. „Ik had nog overwogen in mijn inleiding te zeggen dat dat voor mij leidend is. Laat daarover geen misverstand bestaan.” De premier liet zich niet verleiden om PVV-standpunten te kwalificeren, tot frustratie van Van Baarle. „Deze premier is er dus niet voor alle mensen in de samenleving.”