Zij vertegenwoordigen ruim 83 miljard euro aan bedrijfsopbrengsten. Van 65 zorgaanbieders ontbreken de cijfers nog in de jaarlijkse Barometer Nederlandse Gezondheidszorg van EY. De huidige gemiddelde stand van zaken laat op dit moment een geringe verbetering zien. „Over 2023 zien we een voorlopige stijging met 0,6 procentpunt naar een gemiddeld rendement van 1,5 procent”, aldus Rob Leensen, partner bij EY en een van de initiatiefnemers van de Barometer.

Het bedrijfsresultaat ging weliswaar met slechts 0,1 procentpunt omhoog vergeleken met 2022, maar er waren vorig jaar tegelijk wat hogere rentebaten, nagekomen baten en opnieuw wat lagere kapitaallasten. Het bureau houdt er wel rekening mee dat de cijfers tot nog toe zijn ’geflatteerd” en dat ze uiteindelijk samen wat lager uitvallen als alle noteringen binnen zijn.

In 2020 stonden 113 instellingen in het rood, in 2021 waren dat er 111. In 2022 schoot het omhoog naar 265, maar dat zwakt nu dus iets af, al blijft de situatie ernstiger dan in eerdere jaren. De grote stijging is volgens EY met name te wijten aan het wegvallen van coronacompensatie, meer inhuur van externen, inflatie, cao-afspraken en vergrijzing. De inzet van externen is vorig jaar „naar recordhoogte” gestegen, zegt het bureau, namelijk tot 9 procent. Dat komt door verzuim van en schaarste aan personeel.

De verschillen tussen financieel goed en slecht presterende zorgaanbieders worden intussen groter, constateert EY verder in Barometer Nederlandse Gezondheidszorg. De Universitaire Medische Centra (UMC’s) en de Regionale Instellingen voor Beschermd en Begeleid Wonen (RIBW’s) liggen volgens EY het verst uit elkaar. De UMC’s halen een rendement van 2,3 procent en de RIBW’s 0,2 procent. Ook in de langdurige zorg ziet EY grote verschillen. „Zo verdubbelt de ouderenzorg haar resultaat terwijl de gehandicaptenzorg dit nauwelijks weet te verbeteren.”