Het gaat vooral om alleenstaande mensen, soms om asielzoekers die met z’n tweeën zijn, aldus de woordvoerster van de locatie in Groningen waar alle vreemdelingen zich moeten melden. Voor de ontvangende locaties zorgt het soms voor problemen. „Bij niet alle locaties maakt één of twee mensen meer verschil voor de bestuursovereenkomst. Waar dat wel aan de orde is, zoeken wij overeenstemming met de gemeente: wat is er mogelijk, hoe geven we dat vorm?”

Normaliter matcht het uitvoeringsorgaan voor de opvang de locatie zo goed mogelijk bij de asielzoeker, licht de woordvoerster de operatie verder toe. „Bepaalde criteria op basis waarvan mensen naar een locatie gaan, zoals doelgroepen of voorzieningen. Dat staat nu onder druk.” Iemand in een rolstoel kan bijvoorbeeld niet naar een locatie zonder liften. In een unit voor acht personen waar een gezin met zijn zevenen zit, wordt ook liever niemand bijgeplaatst.

Faber verweet het COA „wekenlang de tijd” te hebben gehad om meer mensen in opvanglocaties te plaatsen, gemeenten zouden „wel degelijk vrije plaatsen hebben”. Landelijk zit het COA volgens de woordvoerster al wekenlang op een bezettingsgraad van tegen de 100 procent. De niet gevulde plaatsen zijn „over het algemeen plekken waar iets mee aan de hand is of waar ingewikkelde toestanden op locatie uitgevoerd moeten worden om ze bezet te krijgen”. Dat dit tot nu toe niet gebeurde, is omdat „het niet gaat over het verplaatsen van pakjes boter”. Het COA heeft „niet vooraan op het lijstje staan” om bestuursovereenkomsten te overtreden, de extra verplaatsingen zijn een „uiterste noodmaatregel”.