De jonge zeehond lag op 19 augustus op de kade in de haven van Harlingen. De zeehondenwachters vingen de zeehond en zetten hem uit op een nabijgelegen strandje bij het Friese Roptazijl. Opvang van de zeehond was volgens Zeehondencentrum Pieterburen niet nodig.

De volgende ochtend gingen beide vrijwilligers terug naar het strandje, vingen de zeehond opnieuw en brachten het dier naar Duitsland. Het zeehondencentrum uit Norddeich meldde diezelfde dag dat de zeehond daar op het strand is gevonden in zo’n slechte conditie, dat werd gekozen voor euthanasie.

Het vangen van in het wild levende dieren is in principe verboden. Regels schrijven voor dat het opvangcentrum bepaalt wat er met een zeehond moet gebeuren. „En het is tevens strafbaar als zeehondenwachters op eigen houtje gaan opereren door de zeehond te vangen”, stelt het OM. De zaak is desondanks geseponeerd, omdat het OM van mening is dat dit nu voldoende onder de aandacht is gebracht bij de twee zeehondenwachters. Er is volgens het OM onvoldoende bewijs dat de zeehond onnodig heeft geleden door hun keuzes.