Zestien mensen raakten gewond tijdens het bestrijden van de branden. Ook ontstond schade aan landerijen, gebouwen en vele natuurgebieden. Nu de situatie weer onder controle is, zetten de inwoners van Noord-Israël zich schrap voor meer inkomende raketten.

„De schade is nu al enorm en we bevinden ons pas aan het begin van de droge periode, én aan het begin van een escalatie aan de noordelijke grens. We houden ons hart vast”, zegt Dr. Amit Dolev, ecoloog van de Israëlische National Parks Authority.

„In het natuurgebied Yehudiya is 1000 hectare in vlammen opgegaan, in de regio Amiad nog eens 400 hectare. In totaal hebben we het over ruim 4000 hectare. Het zal vele jaren kosten voordat de gebieden zijn hersteld. Veel flora en fauna is verloren gegaan.”

De reden dat nu zo veel bosbranden voorkomen, heeft volgens Dolev te maken met de droge periode in Israël. „Al in de wintermaanden kwamen er allerhande projectielen neer, maar die leidden niet tot branden omdat de omgeving nog nat was. Wat momenteel in ons nadeel werkt –hoewel ik regen niet als een vloek wil bestempelen– is het feit dat we een relatief natte winter hebben gehad. In vergelijking met drogere winters is er dit jaar dubbel zoveel biomassa. Al die struiken en planten bieden prima voeding voor vuur.”

Oranje Bataljon

De branden zijn zo groot dat teams met verschillende achtergronden de lokale brandweer assisteren. Onder andere vertegenwoordigers van het Joodse Nationaal Fonds, de National Parks Authority, lokale overheden, lokale veiligheidsteams en legereenheden helpen.

„Bluswerk in oorlogsgebied is ingewikkeld”, vertelt Dolev. „Blussen in het vizier van Hezbollah is geen pretje. De blusoperaties worden daarom gedaan in samenwerking met allerlei partners, waaronder lokale boswachters die de gebieden kennen als de palm van hun hand.”

Twee weken terug kreeg Maor Mantel een telefoontje om bij te springen. Mantel is compagniescommandant in reservedienst voor het ”Oranje Bataljon”, een onderdeel van het Israëlische leger bestaande uit voormalige brandweerlieden. „Begin deze week waren we ruim 40 uur aaneengesloten in touw om enkele branden in Noord-Israël onder controle te krijgen”, deelt Mantel mee. „Meldingen blijven soms lang uit, omdat het vuur ontstaat in geëvacueerde gebieden. In combinatie met de sterke wind en inkomende raketten maakt dit het een ingewikkelde operatie.”

Mantel woont in Katzrin op de Golanhoogten, waar ook branden woedden. „Terwijl ikzelf rond Kiryat Shmona aan het werk was, streste mijn vrouw over mijn veiligheid alsook over de situatie in Katzrin. Ik maakte me geen moment zorgen: soldaten en brandweerlieden zouden ons beschermen.”

Gabi Naäman, burgemeester van de Shlomiregio in Noord-Galilea, voelt zich allesbehalve beschermd. „Als het zo doorgaat, zullen we nog veel ergere beelden te zien krijgen. Iedere dag verslechtert de veiligheidssituatie. Meer raketten betekent meer branden. Er verandert voorlopig niets ten goede en niemand heeft een antwoord op de situatie.”

Oma

Sinds het uitbreken van de oorlog zijn al meer dan 4000 raketten Noord-Israël binnengedrongen vanuit Libanon. Nog eens tientallen projectielen kwamen via de Syrische grens binnen. Vanaf begin februari zijn er dagelijks meer raketalarmen in Noord-Israël dan in Zuid-Israël –vlak bij de strijd in de Gazastrook– en dagelijks neemt de hoeveelheid inslagen toe. Bewoners stellen dat de schade nu al groter is dan tijdens de Tweede Libanonoorlog, en dat terwijl er van een Israëlisch offensief in Libanon nog geen sprake is. Tot nu toe heeft deze ronde van escalatie aan de noordgrens eveneens geresulteerd in tien burgerdoden aan Israëlische zijde, en de dood van vijftien IDF-soldaten en reservisten.

„Oma breit en het huis brandt” - Moshe Davidovich, burgemeester van de regio Mata Asher

Moshe Davidovich, collega van Naäman en burgemeester van de regio Mata Asher, valt Naäman bij. „De afgelopen weken heb ik veel vergaderingen gehad met ministers en andere ambtslieden en iedere keer herhaalde ik hetzelfde zinnetje: „Oma breit en het huis brandt.” Er is sinds 7 oktober niets veranderd in Noord-Israël en het is tijd dat dit wel gaat gebeuren. Onze inwoners zijn al ruim acht maanden geëvacueerd en zij komen alleen terug als de veiligheidssituatie zich significant verbetert. Hezbollah lapt overeenkomsten aan zijn laars en staat letterlijk voor de deur. Een situatie die we absoluut niet kunnen tolereren. We moeten een beslissende overwinning claimen, ook in Noord-Israël, en liever nog vandaag dan morgen. De zandloper van burgerlijke veerkracht loopt leeg.”

De branden, de niet aflatende beschietingen vanuit Libanon, het stijgende aantal slachtoffers en de tegenvallende pogingen om een diplomatieke oplossing te vinden, doen de druk richting militair ingrijpen in Libanon steeds verder oplopen. In Noord-Israël voelt iedereen aan zijn water dat het beslissende punt binnenkort is bereikt: een totale oorlog is een realistisch scenario.