Verhoeven startte zijn vrijwilligerscarrière in 1985. Hij stapte in de orgelcommissie van zijn kerk, de gereformeerde gemeente in Meeuwen. Daar organiseerde hij samen met de andere leden activiteiten om geld op te halen voor een nieuw orgel.

Deze commissie ging later over in de onderhoudscommissie. Vrijwilligers zemen twee keer per jaar de ramen van het kerkgebouw en houden ook de tuin bij. Verhoeven maakte dan de planning. Maar zelf nam hij ook allerlei klusjes aan. En dat doet hij nog steeds. Hij poetst het koper van de kanselbijbel, maakt rekken voor de collectezakken, helpt de orgelstemmer met het stemmen van het orgel en hij repareert kapotte lampen. „Hij heeft twee rechterhanden. Dus geen klus is voor hem te gek”, zegt zijn schoondochter.

Het is bijzonder dat Verhoeven al deze werkzaamheden nog kan doen, vertelt ze. In 2011 kreeg hij een hartinfarct en werd er een gaatje in zijn hart ontdekt. Na een operatie en een spannende week op de ic knapte hij echter weer op. Verhoeven-Van Horssen: ,Het is een wonder dat hij nog leeft.”

„De mensen uit het dorp kennen mijn schoonvader doordat hij, voordat hij het infarct kreeg, met een ladder op zijn schouder voorbijliep of langsfietste met een gereedschapskist achterop”, vervolgt de veertiger. „Mijn schoonvader is toegankelijk.  Dit komt doordat hij zich openstelt voor mensen en altijd in is voor een grapje. Mensen vragen hem makkelijk om hen te helpen.”

Hoewel Verhoeven het werk van de onderhoudscommissie officieel in maart heeft overgedragen aan zijn kleinzoon, zit de zeventiger niet graag stil. Nog steeds is hij te vinden bij de kerk en bij zijn dorpsgenoten om te helpen met klussen. Verhoeven-Van Horssen: ,Wanneer mijn schoonvader niet in het dorp klust of bij familie zijn gereedschapskist opentrekt, helpt hij mijn schoonmoeder in het huishouden. Zij heeft een tijdje geleden een knieoperatie gehad en kan niet alles meer zelf. Hij draait zijn hand nergens voor om.”