Koster als manier van leven
Martien Van Dijke (62) is ruim dertig jaar koster. Dat is hij niet alleen op zondag, het is een manier van leven geworden, zegt dochter Marjan Koopman-van Dijke (36) die hem in het zonnetje zet.
Naast zijn volledige baan in de bouw is Van Dijke ongeveer drie uur per week druk met zijn werk als koster in de gereformeerde gemeente in Nederland in Sint-Annaland. „Als ik mijn vader thuis niet kan vinden, loop ik naar de kerk, die naast ons huis staat”, vertelt Koopman. „Dat is zijn tweede huis.”
Van Dijke is in de kostersfunctie gegroeid. Zijn oma deed het werk eerst. Toen zij daarvoor te oud werd, ondersteunde Van Dijke haar steeds meer. Uiteindelijk heeft hij haar werk helemaal overgenomen.
„Als koster is hij een rots in de branding”, zegt Koopman. „Als er een calamiteit ontstaat tijdens de eredienst weet ik dat het goed komt, als mijn vader maar in de buurt is.” Van Dijke straalt rust uit. Koopman: „Een aantal jaar geleden droeg ik mijn nichtje binnen tijdens een doopdienst. Ik was erg zenuwachtig, maar zodra ik mijn vader zag, verdwenen de zenuwen.” Doordeweeks bereidt Van Dijke verschillende activiteiten voor door ervoor te zorgen dat de tafels en stoelen op de juiste plek staan. Zondag wordt getekend door zijn kosterschap. Bij de drie diensten die de gemeente houdt, zorgt Van Dijke ervoor dat alles soepel verloopt.
„Mijn vader zoekt verbinding met de gemeenteleden. Dat is zijn kracht. Hij vindt het belangrijk dat Gods werk in de kerk doorgaat zonder verstoringen.”