Aarnoutse ontdekte acht jaar geleden dat zijn nieren niet functioneren zoals het hoort. Hij moest direct starten met dialyseren. „Door de jaren heen kan Aart steeds minder”, vertelt Wagenaar. Eerder reed hij nog auto en liep hij naar de deur wanneer de bel ging. Nu zit hij in een rolstoel en heeft hij hulp nodig. Zijn vrouw Trudie heeft haar eigen werk in een witgoedwinkel opgezegd om volledig voor hem te kunnen zorgen, zegt Wagenaar. „Ook gaat ze niet meer naar de vrouwenvereniging van de kerk.”

Ondanks de moeilijke situatie blijft het echtpaar Aarnoutse positief. „Ik wip regelmatig even bij Trudie binnen voor een kop koffie en ik kom er altijd blij vandaan. Niemand klaagt en Trudie ziet altijd een lichtpuntje. Ze geniet van kleine dingen, zoals van de zon”, zegt Wagenaar.

Zij en haar gezin verhuisden ongeveer veertig jaar geleden naar ’s Gravenpolder. Toen Wagenaar in haar nieuwe gemeente naar de vrouwenvereniging ging, ontmoette zij haar vriendin: Trudie. „Het klikte direct tussen ons. Trudie heeft een groot hart en is joviaal en gastvrij. Vroeger fietsten we veel samen. Of gingen we dagje uit, bijvoorbeeld naar de jaarlijkse bondsdag. Dat kan nu niet meer. Maar onze band is er zeker niet minder om geworden.”