Volgens de locoburgemeester hebben de mensen „gevoelens van onveiligheid” en zeiden sommigen niet naar huis terug te willen. Ze gaven aan dat ze bijvoorbeeld zelf niet meer konden slapen, dat hun kinderen bang zijn of dat ze „dingen” hebben gezien die ze niet meer kunnen vergeten, gaf Simons na afloop aan.

Naast het delen van emoties, was er volgens Simons ook ruimte voor praktische vragen, zoals waar de mensen straks moeten wonen die als gevolg van de explosie hun woning kwijt zijn. Of over het terugkrijgen van spullen die nog in het puin liggen.

„Hoe het met ons gaat? Slecht”, zeggen twee bewoners die de ontploffing van zeer dichtbij meemaakten na de bijeenkomst. Het gezin woont op enkele tientallen meters afstand van de plaats waar de explosie was. „We slapen slecht. Onze zoon van 17 zit aan de medicatie. Hij wil niet meer naar huis, maar ja, waar moet hij anders heen?”

„De woningstichting waarvan we het huis huren heeft al enkele malen contact met ons opgenomen”, zeggen ze. „We hebben wel het idee dat er begrip is voor onze situatie. We gaan de woningstichting duidelijk maken dat we daar weg moeten. We hopen maar dat ze de beloften waar kunnen maken. Eerst maar zien en dan geloven.”

Door de explosie onder een wooncomplex aan de Schammenkamp kwamen drie mensen om het leven. De zware ontploffing is mogelijk veroorzaakt door een drugslab.