De raadsvrouw van RBV verwijst daarbij naar een onderzoek van de GGD. Zij noemt verschillende gemeenten bij naam, waarbij inwoners uit Aalsmeer en Uithoorn relatief de meeste hinder ervaren. „Al zolang Schiphol in bedrijf is, is ‘minder hinder’ het credo”, aldus de advocaat. Dat is volgens haar ook altijd in het vooruitzicht gesteld. „Maar uit statistieken blijkt: als het vliegverkeer groeit, neemt de hinder evenredig toe.”

Dat omwonenden hinder ondervinden van Schiphol, wordt niet door de Staat betwist, merkt RBV verder op. Maar de advocaat benadrukt wel dat hinder „niet alleen om ergerlijke overlast” gaat, maar ook om gezondheidseffecten. Die kunnen volgens de raadsvrouw schadelijk zijn en tot ziekte leiden. „Deze ziektelast en risico’s moeten in elk geval worden meegewogen in de balansoefening van de Staat”, stelt de advocaat. Die balans gaat over de overlast die omwonenden ervaren enerzijds en het economisch belang van Schiphol anderzijds.

De stichting RBV erkent op haar beurt dat de verbondenheid met andere landen via Schiphol voordelen met zich meebrengt. „Maar wanneer wegen die voordelen niet meer op tegen de nadelen die ermee gepaard gaan?”, vraagt de raadsvrouw zich af. „Schiphol is uit zijn jasje gegroeid en past niet meer bij de noden van onze maatschappij.”

Ook werd nog kort ingegaan op de keuze die mensen zelf maken om in de buurt van Schiphol of een van de aanvliegroutes te gaan wonen. Volgens RBV is de Staat dan alsnog gehouden aan de maatschappelijke zorgplicht. Omwonenden van de luchthaven kunnen bovendien niet altijd voorzien in hoeverre hinder zal ontstaan. „Zo kregen wij berichten van mensen in Aalsmeer, waar de geluidshinder in korte tijd enorm is toegenomen”, aldus de advocaat. „Maar ook uit Castricum en Heiloo, waar men toch zeker niet gedacht zou hebben in de buurt van Schiphol te gaan wonen.”