„Als er buiten een sirene klinkt dan is er bij ons in huis ineens heel veel beweging. Rennen naar het raam om te kijken wat er langskomt of staan op de stoelen als we aan het eten zijn om uit het keukenraam te kijken. Er klinkt een sirene, er is iets aan de hand! Als je op de weg rijdt en je hoort ineens een sirene dan kijk je verschrikt om je heen, waar zit die sirene? Moet ik aan de kant of rijdt hij op de andere rijbaan? Er klinkt een sirene, er is iets aan de hand! Een sirene is bedoeld om de aandacht te trekken, even stil te zetten en als het met jou te maken heeft om je in gang te zetten.

Gisteravond mocht ik in een andere plaats voorgaan en we waren net in stil gebed toen er achter mij in de kerkenraadsbank ineens een pieper klonk. De betreffende ambtsdrager ging direct zo snel mogelijk naar buiten om te kijken wat er aan de hand was en of hij naar de brandweerkazerne moest om te helpen. Alles liet hij vallen, alles moestwijken want de pieper klonk, er is iets aan de hand. En dat alles terwijl het stil gebed nog verder ging.

En terwijl ik aan het preken was, moest ik hier steeds aan terug denken. Dat is wat God doet tijdens een kerkdienst. Dat gaat niet om een boeiende lezing, gaat niet om prettig samenzijn, is geen saai gedoe, maar het is Gods pieper die afgaat, Zijn sirene die roept! Dat is waar het om draait tijdens het kerstfeest. Dat gaat niet om de gezellige sfeer, dat gaat niet om het lekkere eten, gaat niet om het samenzijn als familie, maar het is Gods sirene die klinkt hier op aarde! „Ontwaak, u die slaapt, en sta op uit de doden, en Christus zal over u lichten” (Efeze 5:14).

Gistermorgen klonk Gods pieper uit Psalm 80, gistermiddag klonk Zijn sirene uit Lukas 1. Maar wat doen we ermee? Wat hebben we ermee gedaan? Deden we als die ambtsdrager die alles uit zijn handen liet vallen, die zelfs stopte met bidden, omdat het noodsignaal klonk? Ja alles, alles moet wijken. Hebben wij dat ook gedaan? Alles laten vallen, zelfs die dingen die we zo belangrijk vinden, zelfs die dingen die zo kostbaar zijn, zelfs die gedachten waar we zo in vast zitten om ons naar God te haasten? Om Hem te knie te vallen en ons bij Hem te bergen met heel ons leven? Keer op keer klinkt die sirene van Hem, want er is iets aan de hand. (…) Wat heb je gedaan met dat alarm? Heb je op snooze gedrukt? Je nog vijf minuutjes omgedraaid, nu nog niet, nog eventjes? Heb je het gehoord en genegeerd, het is vast voor iemand anders bedoeld? Of kon je niet anders dan die stem gehoorzamen? Het jaar is bijna ten einde. Gods pieper klinkt in deze wereld door het Kerstevangelie heen: „Wees niet bevreesd, want zie, ik verkondig u grote blijdschap, die voor heel het volk wezen zal, namelijk dat heden voor u geboren is de Zaligmaker, in de stad van David; Hij is Christus, de Heere”.”

Ds. A.M. van Mourik, predikant van de hervormde gemeente te Emst, schrijft in de rubriek ”Uit de pastorie” in Veluwse Kerkbode, weekblad voor hervormde gemeenten op de Veluwe.