Het zijn niet in de eerste plaats zakelijke motieven, maar het is vooral de zorg over maatschappelijke ontwikkelingen die hem motiveert om wonen op het water te stimuleren, zegt René Breman. „Collectief wonen op het water is het antwoord op het tekort aan betaalbare woningen, de zeespiegelstijging die de inrichting van ons land bedreigt en het gebrek aan gemeenschapsgevoel”, zegt hij. Daarom heeft hij De Drijvende Kracht in het leven geroepen, een onderdeel van de Breman Installatiegroep. „Onze missie is om Nederland energiepositief te maken. Wonen op het water past daarin.” Bij energiepositief wonen produceer je meer energie dan je zelf nodig hebt.

Breman wil graag in het Overijsselse deltagebied een proefplek vinden voor een drijvend wooncomplex, zodat hij kan laten zien wat hem voor ogen staat.

Wethouder Harrie Rietman van gemeente Zwartewaterland –waar Genemuiden onder valt– reageert positief op het idee. „Wonen, en vooral betaalbaar wonen, is voor de gemeente Zwartewaterland een speerpunt. Als drijvend wonen een deel van de oplossing kan zijn, dan is dat het onderzoeken zeker waard. We vinden het mooi om te zien dat inwoners actief meedenken over hoe om te gaan met de schaarse ruimte voor extra woningen”, zegt hij.

Aantrekkelijk

Wat Rietman bovendien aanspreekt is dat het concept van Breman uitgaat van gezamenlijk wonen in drijvende wooncomplexen van twee of drie lagen. „De gedachte om in kleine gemeenschappen te leven en naar elkaar om te zien, is een aantrekkelijk concept. Op land zien dat we dat bij de Knarrenhof: een stichting die wooncomplexen bouwt voor senioren. Dat concept is gebaseerd op omzien naar elkaar. Als gemeenschapszin door een drijvend woonconcept wordt bevorderd, zou dat heel mooi zijn.”

Zwartewaterland voert binnenkort een gesprek met Breman om te verkennen of er een geschikte plek is voor wonen op het water en waar dat aan moet voldoen. René Breman voert gesprekken met alle gemeentebesturen in de Overijsselse delta, in de hoop dat hij een ligplek vindt voor een eerste drijvend wooncomplex. „Het kan ook in Kampen, Steenwijkerland of Zwolle. Ik mik op een groep woningen voor ouderen of juist voor jongeren. Een regionale woningstichting is bereid om daarvoor huurders te zoeken.”

Breman had eerder zijn oog laten vallen op de voormalige havenkommen bij de gesloopte IJsselcentrale in Zwolle. De nieuwe eigenaar Reales ziet echter te veel voetangels en klemmen bij drijvende wooncomplexen in de havens, want die liggen tegen beschermde Natura 2000-gebieden.

Woonboten

Nederland telt op dit moment circa 10.000 woonboten. Wonen op het water is nu nog vooral weggelegd voor mensen met hogere inkomens die zich een woonark of drijvende villa kunnen veroorloven, stelt Breman. Daarin wil hij verandering brengen. „Onze wateren bieden een grotere kans op betaalbaar wonen voor starters en ouderen. Daarvoor moeten we drijvende woningen een duidelijke plek geven in de regelgeving en beleidsplannen.” De huidige wetgeving voorziet volgens Breman niet in collectief wonen op het water. „Het collectieve gebouw voor onze proeflocatie zal vooralsnog één eigenaar moeten hebben.”

Volgens Breman „tikt er voor de Nederlandse rivierdelta een tijdbom” als we doorgaan met bouwen in laaggelegen delen van ons land. „We houden elkaar in de wurggreep door huizen te bouwen op plekken met toenemende risico’s op overstromingen als gevolg van de stijgende zeespiegel. Onze kinderen zullen in een land wonen waar een zeespiegelstijging van 1 meter veel problemen gaat veroorzaken.”

Breman pleit daarom voor omdenken in de woningbouw. „We moeten onze wijken in laaggelegen gebieden anders gaan inrichten en laten meebewegen met het stijgende water. Collectief wonen op water is de sleutel om de complexiteit in de woningbouw op een verantwoorde manier te ontwikkelen.”