Dagboek uit Israël: Vermomde Jodenhaat
Een paar jaar geleden liep ik met mijn man en zonen door Rotterdam. We aten een ijsje en drentelden door de winkelstraten. Twee jongemannen liepen op ons toe, blokkeerden ons en tuften voor onze voeten, terwijl ze verwensingen uitten. Onze misdaad? Hebreeuws spreken. In gesprekken nadien gaven mensen ons te kennen dat dit niet als antisemitisme aan te merken is, maar hooguit als antizionisme. En antizionisme is oké, toch?
Eh, nee! Zionisme is de overtuiging dat Joden hun eigen thuis mogen hebben, net als ieder ander volk. In 2023 is dat thuis de staat Israël. Antizionisme verwijst naar de oppositie tegen het zionisme – of, simpeler gezegd, de ontkenning van het recht van het Joodse volk op zelfbeschikking in hun voorouderlijk thuisland. Het Joodse volk, en alleen het Joodse volk, een recht ontzeggen dat aan alle volken wordt toegekend, is het discrimineren van Joden en is daarmee antisemitisch.
Antizionisme verkleint, negeert, verdraait of verwerpt het Israëlische narratief. Het noemt het Joodse nationale streven racistisch, het hanteert dubbele standaarden als het om beoordeling van het handelen van de Joodse staat gaat, of het deelt ongegronde beweringen over de aard of bedoelingen van de Joodse staat en zijn Joodse inwoners, dit alles leidend tot demonisering van de Joden wereldwijd.
Voor iedereen die zegt: „Ik heb niks tegen de Joden, maar alleen tegen de Zionisten”, of: „Ik bedoel niet alle Joden, maar alleen de Israëliërs”: elke mutatie van antisemitisme kent uitzonderingen. Toen het sociaal aanvaardbaar was om de joodse religie te demoniseren, werden Joden die bereid waren zich te bekeren tijdelijk getolereerd. Totdat het aanvaardbaar werd om het Joodse ras te demoniseren. Iedere jood die zijn afkomst kon verbergen of vervalsen, werd tijdelijk getolereerd. Totdat het sociaal aanvaardbaar werd om de Joodse natie te demoniseren. Iedere Jood die afstand neemt van Zion, het Joodse nationale tehuis, wordt tijdelijk getolereerd. Totdat…
Natuurlijk is kritiek op Israël mogelijk en er is genoeg te bekritiseren. Maar legitieme kritiek focust op beleid en handelen, is gebaseerd op hoor en wederhoor, op eerlijke en gelijke maatstaven en baseert zich op serieuze informatie uit geverifieerde bronnen.
Om de kwaadaardige kern van antizionisme te begrijpen, moet men eerst de vormveranderende aard van antisemitisme begrijpen. Antizionisme is de meest recente mutatie. Tuffen op de schoenen van iemand die Hebreeuws spreekt, is het product. En dat is niet oké.
Onze correspondente in Israël, Jeannette Gabay-Schoonderwoerd, houdt een dagboek bij vanuit haar woonplaats Afik, in het noorden van Israël. Deel 26.
